Διακρίνω ότι ενεργείς παρορμητικά και με το θυμικό σου. Ισως έτσι να είναι και τα συναισθήματα σου: κυμαινόμενα. Η ώρα, ναι, για καθημερινή και εργαζόμενο άνθρωπο είναι προχωρημένη για τελευταίας στιγμής απαίτηση στο να βγείτε έξω. Μπορούσες να σεβαστείς την κατάσταση του συντρόφου σου και αντί να βγείτε έξω, να περασετε χρόνο στο τηλέφωνο να συζητήσετε για το τι συνέβη στην εργασια σου. Ο σύντροφος σου δεν έχει τον ρόλο της μητερας που είναι υποχρεωμένη να ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενός βρέφους. Η στάση σου στο να ανταποκρίνεται ο συντροφος σου στα θέλω σου είναι βρεφική και παράλληλα επιθετική «δεν ανταποκρίθηκε, ας κάνω φάση με άλλον»! Αν δεν μετάνιωσες τότε, εχεις δρόμο ακόμα να διανύσεις προς την ωρίμανση, την ενσυναισθηση και προς το να συσχετίζεσαι συναισθηματικά.