Βάσανο η κατάθλιψη τελευταία, και τώρα με την καραντίνα όλο και περισσότερα νέα παιδιά παλεύουν με αυτήν. Καλως ή κακώς αν δεν το χεις περάσει δεν ξερεις τι σημαίνει να ζεις με χρόνιο ψυχικό νόσημα. Θα σε συμβούλευα, παράλληλα με την φαρμακευτική αγωγή να απευθυνθείς σε ψυχολόγο, ίσως γνωσιακή συμπεριφορική ή ψυχαναλυση. Εκ διαμέτρου αντίθετες τεχνικές αλλά η μια σε βοηθάει να κανείς λειτουργικό το παρόν σου και η άλλη να κατανοήσεις το παρελθόν σου. (Υπάρχουν βεβαίως και δωρεάν δομές). Η φαρμακευτική αγωγή δεν λύνει το πρόβλημα από μόνη της.
Εύχομαι να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να καταλάβεις πως ο μόνος σε αυτόν τον κόσμο που του χρωστάς είναι ο εαυτός σου. Του χρωστάς να είσαι ΚΑΛΑ. Όλοι οι άλλοι έρχονται δεύτεροι, μαζί με τα ενοχικά σύνδρομα που μας δημιουργούν. Ποσό κακό κάνουν τελικα οι γονείς στα παιδιά τους...άθελα τους.
ΤΙΠ: κρατά απόσταση, όχι κακια. Δεν είναι κακό να απομακρυνόμαστε από συγγενείς για να βρούμε την ψυχική μας υγεία. :)