Συμφωνω με την Πενθεσίλεια! Επιτέλους διαβάζουμε στις εξομολογήσεις για έναν δοτικό, υπεύθυνο, ανταποδοτικό, ώριμο, συναισθηματικά διαθέσιμο, γενναιόδωρο σε πράξεις και λόγια, με ενσυναισθηση και αμοιβαιότητα, νέο άντρα κ εσύ παραμορφώνεις όλα αυτά με το να αντιμετωπίζεις ως αφύσικα; Ποια αυτά που είναι τα φυσιολογικά και έχουν γίνει πλέον τα ζητούμενα. Ισως θα έπρεπε να αρχίσεις να αναγνωρίζεις την αξία της ΣΤΑΣΗΣ (έμπρακτα) του συντρόφου σου προς εσένα που χαρακτηρίζεται από σεβασμό, νοιαξιμο, ισοτιμία, συναισθηματική ασφάλεια.