Γειά σου!
Σου γράφω γιατί είμαστε συνομιλικες, λίγο πριν τα 30 αν κατάλαβα καλά από αυτά που γράφεις και από αυτό το πρίσμα θα σου μιλήσω, καθώς παιδιά δεν έχω και επειδή δεν είναι και κάτι που με ενδιαφέρει, σίγουρα θα βγάλω το κομμάτι της μητρότητας, γιατί δεν μπορώ να σε συμβουλευσω όσον αφορά αυτό. Θα σου μιλήσω απλά σαν γυναίκα προς γυναίκα και θα σου πω ανεξάρτητα από όλα τα υπόλοιπα που περιγράφεις ότι έχουμε έναν σύντροφό επειδή είμαστε ερωτευμένες μαζί του και επειδή αυτό είναι αμοιβαίο. Όχι επειδή ήμασταν μαζί κάποτε, όχι επειδή είναι καλός άνθρωπος μόνο, όχι επειδή έχει καλή δουλειά. Όπως σου είπα, για το παιδί δεν θα πως κάτι, γιατί δεν ξέρω πως είναι. Όμως πρώτα είσαι γυναίκα και μετά όλα τα υπόλοιπα. Βλέπω ότι τα έχεις καταφέρει θαυμάσια μέχρι στιγμής σαν single mom. Δεν βλέπω που μπορεί να είναι χρήσιμος ο πρώην σου. Μπορεί να είναι εξαιρετικός πατέρας, ναι, όπως και υπέροχο στήριγμα για εσένα. Όμως αυτό δεν φτάνει για να είναι σύντροφος σου. Μπορεί να παραμείνει ο καλός πατέρας που ήταν ως τώρα και γιατί όχι ένας φίλος για εσένα, που σας ενώνει ένα παιδί. Δεν βλέπω κάτι άλλο, εγώ σαν τρίτη. Δεν διαβάζω να λες ότι είσαι ερωτευμένη. Το να έχεις καλές αναμνήσεις μαζί του είναι πολύ όμορφο,αλλα ως εκεί. Εγώ θα έλεγα να μη βάζεις όλη αυτή τη λογική στη μέση (έχω παιδί, θα χαρούν οι γονείς μας, είναι καλός πατέρας κλπ.) και άκου μόνο την καρδιά σου. Είσαι πολύ νέα ακόμα. Μπορείς να ερωτευτείς από την αρχή και να κάνεις ένα νέο βήμα στην ζωή σου, χωρίς να εμπλέξεις το παιδί σε αυτό αν δεν το θες. Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις. Είσαι δυναμική και ώριμη και αυτό φαίνεται. Να έχεις εμπιστοσύνη στην ζωή, θα σου φέρει τα καλύτερα. Καλή συνέχεια.