Πόσο όμορφο σχόλιο.. ναι.. συγγενείς, η κολλητή μου, κάποιοι γνωστοί.. οι πολλοί κοντινοί μου έχουν λιώσει να προσπαθούν.. δεν υποφέρεται.. νιώθω να μην αντέχω το οριστικό.. η σκέψη να κάνει πράγματα με άλλες.. το πως τοξικό περιβάλλον του μου έριξε λάσπη κ' το ευχαριστήθηκε.. το ότι δεν με προστάτεψε καθόλου κ' με κάνει τέρας λες κ' λίγα είχα σηκώσει.. πόσο βάνευσα κόβει κάθε επαφή ενώ στις αρχές της σχέσης μας είχε ακόμη τυπικές επαφές με πρώην.. κ' από εμένα ούτε καλημέρα κ' διαγραφή από παντού.. να υου λες σε χρειάζομαι κ' να λέει δεν με νιάζει εγώ χρειάζομαι άλλα.. σ'ένα τηλεφώνημα μετά χωρισμού του είπα πως δεν μου άφησε καν περιθώριο να μιλήσω για τη μεριά μου.. την Τρίτη είναι να με βοηθήσει σε μια υποχρέωση που είχαμε κανονίσει πριν τον τσακωμό.. κ' μου είπε εκνευρισμένα ναι μεν να πάμε για καφέ να πω όσα θέλω μετά την υποχρέωση κ' να μου δώσει κ' κάτι πράγματα που άφησα σπίτι του.. όλοι μου λένε λάθος να με πάει.. τόσο απελπιστικά ανένδωτος.. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόση λύσσα να κόψει πιο πολύ κ' από μαχαίρι κάθε επαφή.. εγώ αν επέλεγα χωρισμό θα είχα κ' μια ενσυναίσθηση στον άνθρωπο που είχα κ' περάσαμε τόσα τόσο καιρό.. αυτός δεν θέλει το παραμικρό.. ρίχνοντας τα σε ζήλια γκρίνια κλπ χωρίς να λέει για δικά του.. νιώθω ότι δεν θα επανέλθω ποτέ.. αβάσταχτο..