Για μένα θα ήταν πολύ υποτιμητικό το να περνώ το χρόνο μου με κάποιον, να του δίνω αγάπη (γιατί όσο νά 'ναι, επενδύεις συναισθηματικά σίγουρα), ν' ακούω τα προβλήματά του, να κάνουμε σεξ, να στερούμαι ευκαιριών για άλλες γνωριμίες (απ' τα Οικονομικά ο όρος "κόστος ευκαιρίας" μ' αρέσει πολύ εδώ) και ο άλλος να γυρνάει να μου λέει κατάμουτρα και στους άλλους ότι "έχουμε κάτι ελεύθερο." Συγνώμη, αλλά αν είναι έτσι, τουλάχιστον πήγαινε να γίνεις συνοδός πολυτελείας, να βγάζεις λεφτάρες, να περνάς τέλεια κιόλας και, να σου πω και κάτι, τις έσκορτ οι πελάτες τις κρύβουν λιγότερο από όσο κρύβει ο άλλος τη δική σας υποτιθέμενη σχέση. Φαίνεσαι να είσαι άτομο που παρασύρεται εύκολα συναισθηματικά, εξ ου και η τρέλα που νιώθεις μαζί του όσο είσαι δίπλα του και το "πάγωμα" που σε πιάνει όταν είστε χώρια και μπαίνεις σε σκέψεις, εξ ου και τα συχνά σας διαλείμματα και οι εντάσεις. Πάνω στο συναισθηματισμό έχετε χτίσει τη σχέση σας (όποια κι αν είναι αυτή - ελεύθερη ή... πολιορκημένη) και γι' αυτό σου δίνεται η εντύπωση ότι είναι δύσκολο να την αφήσεις. Ο άλλος απλώς μπορεί να περνάει την ώρα του, εν τω μεταξύ, γι' αυτό και να σε βομβαρδίζει με μηνύματα όσο δεν έχει τι να άλλο να κάνει. Τέλος, συγνώμη, αλλά από το 2019 που σε ξέρει, δεν μπορεί να προσδιορίσει τι θέλεις; Από πού κι ως πού έχει αποφασίσει για σένα ότι αν εσύ απλώς δεν φοβάσαι ν' αποκαλέσεις το μεταξύ σας "σχέση," σημαίνει αυτομάτως ότι θες γάμο και παιδιά (και μάλιστα, τα θέλεις όλα τώρα και μαζί του); Έλεος, αλλά πιο δεσμοφοβικός πεθαίνεις. Μάλλον έχει δικά του θεματάκια και αν απ' το 2019 που βλέπεστε, βγάζει κνησμό και σπυράκια ακόμα και στη φράση "τα έχουμε," δεν ξέρω τι καλό μπορεί περαιτέρω να σου προσφέρει αυτός ο φοβητσιάρης αλλεργικός στα συναισθήματα αντρούλης.