Αναφερομουν για πρακτικους λογους (οπως ρωτησες) και οχι για κοινωνικους-ηθικους. Καλος μου φιλος ηθελε να κανει παιδι με την κοπελα του και αυτη δεν ηθελε να παντρευτουν. Ε λοιπον οταν εμεινε εγκυος τον παρατησε και αποφασισε να το μεγαλωσει μονη της χωρις να τον αφηνει να το βλεπει. Αυτος δυο χρονια τωρα τρεχει, εχει δωσει ενα σκασμο λεφτα σε δικηγορους για να αναγνωρισει το ιδιο του το παιδι και να αποκτησει δικαιωματα. Δεν χρειαζεται να αναφερω ποσα τετοια αντιμετωπιζουν αντιστοιχα ανυπαντρες μητερες. Για αυτο μιλησα για ασφαλεια στον γαμο. Θα τα ειχαν αποφυγει ολα αυτα αν ειχαν παντρευτει(ή εκαναν συμφωνο συμβιωσης)Το συμφωνο συμβιωσης δεν ανεφερθηκε ουτε στην εξομολογηση ουτε στο σχολιο σου για αυτο εβαλα και σε παρενθεση οτι υπαρχουν και αλλοι τροποι που απλα δεν τους εχω ψαξει. Ειναι και αυτο ενα χαρτι (φανταζομαι) που υπογραφεις . απλα σαν λεξη δεν τρομαζει τοσο οπως η λεξη γαμος. Αλλα μαλλον συμφωνουμε σε αυτο, οτι πρεπει να υπαρχει ενα πλαισιο προστασιας οταν ειναι να παρθουν τετοιου ειδους αποφασεις μεσα σε μια σχεση (ειτε το λενε συμφωνο συμβιωσης ειτε γαμο). Το συμφωνο συμβιωσης τεινει να αντικαταστησει την εννοια του γαμου. Απο αυτην την οπτικη, εχω την ιδια αποψη με εσενα απλα ο γραπτος λογος δεν με βοηθαει να την τεκμηριωσω σωστα.