Πανέμορφη είναι η Αθήνα, αρκεί να φοράς τα σωστά γυαλιά. Μια πόλη που καθώς βαδίζεις από γειτονιά σε γειτονιά είναι σα να περπατάς την ελληνική ιστορία 3.000 ετών. Από την Ακρόπολη και τα περίχωρά της, την παλαιακή Πλάκα με τα σοκάκια και τα αρχοντικά της, στις γειτονιές και τους πεζοδρόμους του κέντρου όπου διαπλέκεται το παλιό με το καινούργιο. Από το Θησείο με τα πάρκα του και τα παγκάκια του στην Πανεπιστημίου και την Πατησίων με τα πορτοκαλί τους φώτα και την επιβλητικότητα της μεγαλούπολης. Από την κοσμιότητα της Βασιλίσσης Σοφίας στο "βρώμικο" άστυ των Πατησίων, του Αγίου Νικολάου και των Σεπολίων. Από την πολυτέλεια του Κολωνακίου στα προσφυγικά στην Αλεξάνδρας και από τη Νέα Φιλοθέη στην Κυψέλη και τον Κολωνό, από τον Εθνικό Κήπο στο Πεδίο του Άρεως και από το Λυκαβηττό στα Τουρκοβούνια αυτή η πόλη ορίζεται μέσα από τις αντιθέσεις της και εκεί βασίζει όλη τη μαγεία της. Απ' άκρη ενσαρκώνει όλα τα πάθη, τις επιθυμίες, τα βάσανα και τις αμαρτίες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της οξύμωρης ελληνικής ιδιοσυγκρασίας. Όταν αγαπάς κάτι ή κάποιον δεν τον αγαπάς μόνο για την ομορφιά και τα θετικά του, αλλά αγαπάς όλο το πακέτο.