Εντάξει, λογικό είναι οι πρώτοι έρωτες, ειδικά οι πετυχημένοι (μιας και όπως λες είχατε καλή σχέση), μας μένουν. Το ζήτημα είναι να μη σου γίνεται εμμονή. Ξέρεις, μου φαίνεται ότι είσαι από τους ανθρώπους που δύσκολα ευχαριστιούνται με αυτό που έχουν, γιατί νομίζουν ότι πάει, πέτυχαν το στόχο τους, τώρα βαριούνται. Αν είχες έναν αποτυχημένο γάμο με έναν άντρα να σου ψήνει το ψάρι στα χείλη, θα είχες δράμα ν' ασχολείσαι καθημερινά, αλλά κατά βάθος θα σου άρεζε γιατί θα σε κρατούσε σε τόνο. Τώρα που καλύπτονται όλες οι ανάγκες σου, που απολαμβάνεις ανιδιοτελή αγάπη και ευμάρεια, επαναπαύτηκες. Απ' τη βαρεμάρα σου ξαφνικά θυμάσαι τον πρώτο σου έρωτα ή τον Νικολάκη που σου τραβούσε τα μαλλιά στο νηπιαγωγείο και κατάλαβες ότι γούσταρες. Σόρρυ για τον κυνισμό, αλλά θέλω να σου πω ότι η εύρεση ενός ανθρώπου να μας αγαπάει δίπλα μας δεν είναι αυτοσκοπός. Αντί λοιπόν να νομίζεις ότι "η κορυφή κατακτήθηκε" και να αναλώνεσαι σε σκέψεις για κάποιον πρώην, χρησιμοποίησε τον ευλογημένο σου γάμο σαν βάση για να κάνεις κάτι καλό στη ζωή σου. Μπορεί να θες να γίνεις μάνα μεγαλώνοντας υπέροχους ανθρώπους ή μπορεί ν' αποφασίσεις ν' ασχοληθείς με αγαθοεργίες και χειροτεχνίες ή μπορεί να συνειδητοποιήσεις ότι κάνεις καριέρα πολύ καλύτερα ούσα με έναν άνθρωπο που σε στηρίζει στα όνειρά σου. Και μην ξεχνάς τον άνθρωπο δίπλα σου, μην τον έχεις δεδομένο. Δεν είναι απλό βοηθητικό εργαλείο στη ζωή σου, είναι ένας άνθρωπος κι αυτός, με τον οποίον έχετε αποφασίσει να γίνετε μία ομάδα των δύο, ενάντια σε διάφορες προκλήσεις που μπορεί να φέρει η ζωή.