Νομίζω ότι δεν είσαι ο μόνος. Πολύ πιθανό νιώθεις έτσι επειδή μπαίνεις υποσυνείδητα σε μια διαδικασία ανταγωνισμού: ήταν να κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση και η γυναίκα το πήρε αυτό από τα χέρια σου. Νιώθεις λες και σε άφησε άοπλο, γιατί η τόλμη και η πρωτοβουλία συχνά ταυτίζονται με το ανδρικό φύλο. Επίσης, είναι ο αυτόματος "συναγερμός" εναντίον της γυναίκας που κάνει την κίνηση πρώτη. Κατευθείαν το μυαλό μπαίνει σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού. "Μα τι της συμβαίνει κι έκανε την κίνηση πρώτη; Μήπως έχει μείνει 'στα αζήτητα', έχει απελπιστεί, γι' αυτό επωμίζεται το ρόλο του κυνηγού τώρα; Μήπως δεν έχει συνηθίσει σ' έναν παθητικό ρόλο όσο μια ουρά από άντρες περιμένουν να της κάνουν πρόταση και αυτή απλώς να επιλέξει; Μα τι τρέχει, τέλος πάντων, με τούτη εδώ και, ώπα, γιατί διάλεξε εμένα;!" Θέλεις-δεν θέλεις, το μυαλό παίνει σε μια background διαδικασία να επεξεργάζεται τέτοιες στερεοτυπικές σκέψεις, εξ ου και τα "κολλήματα" που λες.