ΑΧχ κοιτα γενικα σε καταλαβαίνω γιατί κι εγω έυσι νιωθω. Είμαι 23 και θα ήθελα πολύ επιτέλους έναν κάπως πιο σταθερό σύντροφο, δεν είναι ότι δεν μου εχουν τύχει πράγματα , απλά συνήθως δεν εξελίσσονται καλά , ο ένας θέλει πιο πολύ από τον άλλο ή κάτι στραβώνει, Και αυτό ομολογουμένως με κουράζειι, με βάζει σε μια κατάσταση μόνιμης ανασφάλειας. Δεν έχω πολλές συμβουλές να δωσω όπως καταλαβανεις , εγώ βασίζομαι πολύ στα γεγονός ότι όπως λες κι εσυ, είμαστε μικρές και χρονικά μας παίρνει, κάποια στιγμή , τι στο καλό θα συμβεί. Δεν ξε΄ρω αν είναι πλάνη ή όχι, πάντως εγώ α;υτό σκεφτομαι και νιώθω καλύτερα, Επίσης, να εκτιμάς τους φίλιους και την οικογένεια (ίσως) που δημιουργούν αυτό το σταθερό προσταττευτικό δίκτυο γύρω σου, που μακροπρόθεσμα είναι πολύ πιο σημαντικό από την εκάστοτε σχέση. κι εμένα μου πήρε πολυ καιρό να καταλάβω πόσο σημαντικοί και όχι δεδομένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και στη παρούσα φάση δεν θα τους θυσίαζα για την οποιαδήποτε τέλεια σχέση
* γιατί να μην πας με την αδερφή σου; να πας ξκαι να περάσετε και τελεια!!!