Πάλι εξομ: Ξέρετε τι άγχος μου βγαίνει; Να κρατήσω τη σχέση και έτσι να βγαίνει, να εκπέμπω ένα άγχος, μια αγωνία χωρίς να το καταλαβαίνω. Και νομίζω ότι δεν έχει δημιουργηθεί από μόνο του. Έχω την αδερφή μου μεγαλύτερη μου, κι όποτε προκύψει κάτι, θα μου λέει διάφορα ως προς το πως να είμαι, πως να συμπεριφερομαι για να κρατήσω τον άλλον και μερικές φορές επικρατεί ένα χάος στο κεφάλι μου. Καθώς μερικές φορές θέλω άλλα ας πούμε να πω κι έρχονται αμέσως σε σκέψη τα λόγια της και λέω άραγε πρέπει; Ή το άλλο που έκανε και στις 2 μου σχέσεις, να με ρωτάει αν ο άλλος μου έβαλε χέρι. Τι να της πω ότι με τον 1ο, απ το 2ο ραντεβού είχαμε φτάσει σε σημείο να βγάλουμε τα περισσότερα ή με τον 2ο το ίδιο πάλι αλλά την 4η φορά; Δηλαδή μόνο φάση, όχι σεξ. Αντε με τον πρώτο να το καταλάβω να χει άγχος, γιατί δεν είχα προχωρήσει ακόμη αλλά μέχρι ένα όριο. Ήθελα και το έκανα αλλά δε θα το καταλάβει και να της το πω. Θα μου πει ότι γι αυτό δε με παίρνουν στα σοβαρά. Και γι αυτό κάθε φορά πριν 'παρασυρθω', μου έρχεται στο μυαλό να λέει μη του κάτσεις απ τα πρώτα ραντεβού. Και γω δε θέλω σεξ, μόνο αυτό που περιέγραψα και γι αυτό νιώθω τύψεις ώρες ώρες. Μήπως όμως έχει κι ένα δίκιο, μήπως πρέπει να μένω στα φιλιά μέχρι ένα σημείο και μετά από κάποιο ραντεβού να προχωρήσω και στο άλλο; Να ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να θίξω επί την ευκαιρία του θέματος.