Αχχ..τι μου θύμισες εξομ...το είχα περάσει κ γω αυτό μια χρονιά, ήμουν 23 νομίζω. Ήμουν εντελώς μόνη, με τους γονείς μια χαρά, απλώς ήμουν σε άλλη πόλη λόγω σπουδών. Είχα αποφασίσει εκείνη την χρονιά να μη πάω στο πατρικό, πέφτουν κ την περίοδο των αποκριών τα γενέθλια μου, είχα κλείσει κ θέατρο να πάω όμως 1-2 μέρες μετά. Από τηλέφωνα μ είχαν πάρει μόνο οι δικοί μου κ μια θεία μου. Από φίλες, μόνο από μήνυμα. Λεφτά δεν είχα να τις κεράσω, αλλά περίμενα έστω από 2-3 να σκεφτούν να με πάρουν ένα τηλ ή να έρθουν από κει. Καλά από σχέση δε το συζητώ. Ειχα βάλει τα κλάματα, γιατί κατάλαβα ότι είμαι μόνη μου τελικά. Όταν πήγα θέατρο με μια φίλη μου κ της είπα ότι ήμουν μόνη μου είπε καλά, γιατί δεν μου είπες να έρθω ή να πάμε μια βόλτα; δε θυμάμαι τι της είπα, αλλά να σου πω και την αλήθεια ήμουν χάλια ψυχολογικά, που δεν ήθελα να δω κάποιον. Ίσως όμως, αν της το έλεγα, να φτιαχνοταν η διάθεση μου. Τέλος πάντων, σου εύχομαι χρόνια πολλά και να ζήσεις όσο γίνεται πολλές όμορφες στιγμές.