Κάνω από ψυχολογικής σκοπιάς κάποιες υποθέσεις ... ότι ίσως το εκλαμβάνεις κάπως σαν απιστία γιατί κάπως μέσα σου νιώθεις τον πατέρα σου ακόμα ζωντανό και επίσης κάπως σαν προδοσία που εκείνη κατά έναν τρόπο "σταματά να πενθεί". Επίσης ένας άλλος άντρας φοβάσαι πως θα στην πάρει μακριά από την οικογένεια σας άρα κάπως θα "την χάσεις". Πιστεύω είναι φυσιολογικά αυτά που αισθάνεσαι και ίσως αν συνειδητοποιησεις ότι η μαμά σου μπορεί ταυτόχρονα και να πενθεί και να είναι κοντά σου και να έχει μία νέα γνωριμία σχέση , να ηρεμήσεις. Όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν ταυτοχρονα μέσα της δηλαδή και κανένα να μην ακυρώνει το αλλο. Η νέα σχέση δεν συνεπάγεται ούτε ακύρωση της θέσης του πατέρα σου ,ούτε ακύρωση του ρόλου της ως μητέρα. Έχουμε μία καρδιά που μπορεί να χωρέσει νέους ανθρώπους μέσα και όσους και να χωρέσει της μαμάς σου , τα υπόλοιπα μέρη ανήκουν σε σας. Καταλαβαίνω ότι αυτή η πλευρά της μητέρας σου σε ξενίζει αλλά ίσως είναι μία ευκαιρία , ένα challenge για σένα ,να την δεις σαν ολόκληρο άνθρωπο και να την αποδεχτείς. Σκέψου κ εκείνη τι συγκρούσεις μπορεί να έχει μέσα της και δεν σου έχει συζητήσει κάτι για την νέα της σχέση . Είναι μια αλλαγή όλο αυτό και σιγά σιγά θα προσαρμοστείς. Δώσε αγάπη και χρόνο στον εαυτό σου. Επίσης , τροφή για σκέψη : κάποιοι άνθρωποι νιώθουν πως αν σταματήσουν να πενθούν ,"προδίδουν " τον άνθρωπο εκείνο. Σκέψου το αυτό για σένα. Ακόμα και αν το σώμα του δεν είναι εδώ είσαι συνδεδεμένη μαζί του σε ένα αόρατο επίπεδο και αυτή η ενότητα υπάρχει για να σου προσφέρει χαρά και αγάπη στη καρδιά σου :) Να είσαι καλά