Και τώρα ντρέπεσαι επειδή... ντρέπεσαι; :-) Σε πειράζω και φυσικά φαντάζομαι πώς νιώθεις. Ξέρεις, είναι και αυτό ένα σημαντικό κομμάτι. Καλές οι γλύκες και οι ρομαντισμοί μεταξύ σας, αλλά αρχίζεις και βλέπεις πόσο σημαντικό είναι το αγόρι σου να μπορεί να σταθεί κοινωνικά, να έχει τρόπους ώστε να μη νιώθεις λες και βγήκες με άβγαλτο μαθητούδι ή με καραγκιόζη, μα να νιώθεις περήφανη που είσαι μαζί του. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι ο σύντροφός μας πρέπει ν' αποτελεί "προέκταση" του εαυτού μας σε κάθε περίσταση, όχι. Αλλά οπωσδήποτε πρέπει να μας κάνει να νιώθουμε σε αρμονία μαζί του, να τη θυμάσαι αυτή τη λέξη, αρμονία. Εσύ, λοιπόν, νιώθεις ντροπή επειδή ο τρόπος που εκείνος συμπεριφέρεται διακόπτοντας τους άλλους και λέγοντας ό,τι νά 'ναι δεν συμπίπτει με τη δική σου συμπεριφορά και την αντίληψη για το τι είναι επιτρεπτό και αισθητικά ωραίο. Το πιο προβληματικό μπορεί να είναι και το γεγονός ότι το αγόρι σου, μόλις αποκτήσει αρκετή οικειότητα και μαζί σου, μπορεί να κάνει έτσι μεταξύ σας, και αυτό θα σ' εκνευρίζει. Μην ξεχνάς, άλλωστε, ότι ο τρόπος που φέρεται κάποιος στο οικογενειακό τραπέζι είναι ένα preview του πώς θα φέρεται μαζί σου μετά από κάμποσο διάστημα μαζί! Δεν ξέρω τι ηλικίες έχετε, αλλά υποθέτω ότι ακόμα είστε και οι δύο πολύ νέοι και ευέλικτοι. Οπότε, θα μπορέσεις να του πεις ότι σε ενοχλεί. Μην του το πεις σα να τον κατηγορείς, δηλαδή "με κάνεις να ντρέπομαι για σένα," σε καμία περίπτωση. Κουβεντιάστε το στο άσχετο μεταξύ σας. Πες του ότι καμιά φορά νιώθεις λες και αυτός αγχώνεται να πει το δικό του τόσο πολύ, σε σημείο που διακόπτει ή φωνάζει, και φέρε του ως παράδειγμα το οικογενειακό τραπέζι. Εξήγησέ του ότι αυτή τη συμπεριφορά δεν τη νιώθεις σε αρμονία με το παλικάρι που βλέπεις εσύ ότι είναι. Δεν είναι κακό να του κάνεις παρατήρηση, εφόσον είστε μόνο οι δυο σας και το κάνετε στο πλαίσιο μιας κουβέντας. Και από την αντίδρασή του θα δεις το κατά πόσο είναι διατεθειμένος ν' αλλάξει.