Θα συμφωνήσω με JMarkakis, γιατί η ουσία εδώ είναι αυτή. Το να βρεις χρόνο για σένα και τη γαλήνη σου όσο υποφέρει ένας δικός σου άνθρωπος, δεν είναι εγωισμός, είναι στοιχειώδης ανάγκη για να μπορέσεις ν' ανταπεξέλθεις για όσο σε χρειάζεται ο άνθρωπός σου. Δεν μπορείς να βάλεις όλη σου τη ζωή σε pause, είναι ανώφελο. Ο νεαρός στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να ελέγξει την έκβαση της αρρώστιας του πατέρα του. Μπορεί μόνο να είναι δίπλα του και να τον στηρίζει, αλλά για να γίνει αυτό, καλό είναι να δώσει προτεραιότητα στη δική του ψυχική υγεία, καθώς και στη σχέση του με την κοπέλα του, η οποία επίσης κάνει υπομονή και καταπονείται συναισθηματικά και ψυχικά. Δεν απαιτεί η κοπέλα να φύγουν για ένα μήνα για παρτάρες στο Ντουμπάι, αλλά να περάσουν λίγο χρόνο μαζί οι δυο τους κάνοντας κάτι διαφορετικό, μιλώντας για κάτι άλλο, να "αποσυνδεθούν" με μια βόλτα στη γειτονιά, ν' αναπνεύσουν, και αυτό θα κάνει καλό κυρίως στον νεαρό. Στην τελική, η κοπέλα ανέφερε ότι για τους φίλους του βρήκε χρόνο να βγει στη γειτονιά χωρίς να φρικάρει· γιατί, λοιπόν, να μην κάνει το ίδιο για την κοπέλα του, η οποία το αξίζει για την υπομονή και την έμπρακτη στήριξη από μεριάς της; Εξομολογούμενη, αν είναι να νευριάζει ακόμα και όταν εσύ έχεις εξηγήσει σ' εκείνον όλο αυτό, τότε μήπως να επανεξέταζες τη σχέση σου. Μπορείς να παραμείνεις δίπλα του σαν φίλη σ' αυτή τη φάση, αλλά σαν σχέση ίσως να μην σε καταλαβαίνει αρκετά και αυτό μπορεί να φανεί αλλού στο μέλλον, σε διάφορες άλλες περιόδους κρίσης.