Ναι, αλλά το ερώτημα εδώ είναι πόσος χρόνος. Επειδή έτσι μπορεί κανείς να τρώει από μια διετία-τριετία στον καθένα που ντεμέκ δεν εξωτερικεύει συναισθήματα, αλλά κατά βάθος απλώς δεν ξέρει τι θέλει και βολεύεται με το δοτικό άνθρωπο δίπλα του (ώσπου να συγκινηθεί από κάποιον παραπέρα και να φύγει τρέχοντας για κυνήγι). Και μένει ο άλλος με... τη δοτικότητα στο χέρι, συν το χαμένο του χρόνο, το πολυτιμότερο αγαθό. Πιστεύω ότι η διαίσθηση της εξομολογούμενης εδώ προσπαθεί να της χτυπήσει καμπανάκι. Και όντως, πολλές φορές στη βράση κολλάει το σίδερο. Αν ο άλλος δεν νιώθει την ανάγκη να της πει κάτι τώρα, πότε θα το νιώσει, μετά από δέκα χρόνια συμβίωσης; Κι όταν λέω να της πει κάτι, εννοώ όχι απαραίτητα ότι την αγαπάει, αλλά, όπως έγραψε, ότι είναι ερωτευμένος ή κάποια άλλα λόγια που να της δείξουν ότι είναι κατά τρόπο τινά μοναδική για εκείνον. Το "περνάω πολύ καλά στη σχέση μαζί σου" δεν έχει και κανένα σπουδαίο συναισθηματικό αντίκτυπο, εννοείται ότι περνάει καλά κανείς σε μια σχέση που επέλεξε να κάνει· διαφορετικά θα χώριζε. Απλώς από τα συμφραζόμενα διαφαίνεται η εξομολογούμενη να νιώθει ότι απουσιάζει το συναισθηματικό υπόβαθρο που συνήθως περιμένει κανείς να αναπτύσσεται μετά από κάποιο διάστημα.