Από αυτό που διαβάζω, μου δίνεται η εντύπωση ότι η ζήλεια σου πηγάζει από μια βαθύτερη ανασφάλεια, εξ ου και το παράπονό σου ότι δεν σ' έχουν ερωτευτεί ποτέ παράφορα (τουλάχιστον έτσι νιώθεις). Θα ήθελες κάποιον που να εντυπωσιαστεί ανοιχτά μαζί σου από τον πρώτο καιρό γνωριμίας και να σου το δείχνει, κάνοντάς σου κοπλιμέντα ή αφήνοντάς σου μηνυματάκια με γλυκόλογα. Σίγουρα να μην είναι γραφικά μελιστάλαχτος ο τύπος, απλώς να σου φέρεται με τρόπο που να σε κάνει να νιώθεις ότι είδε κάτι ξεχωριστό σ' εσένα και να σου το θυμίζει συχνά. ΟΚ, είσαι 23 χρονών και οι σχέσεις σε τέτοια ηλικία αναμένονται να ξεκινούν με έρωτα και ενθουσιασμό. Κι από την άλλη, το πρόβλημά σου είναι ότι τείνεις εσύ να ενθουσιάζεσαι πολύ, να ερωτεύεσαι πολύ, σε σημείο συναισθηματικής εξάρτησης ώρες-ώρες. Να ξέρεις ότι συνήθως τα τόσο έντονα συναισθήματα τείνουν να σε πετάνε από το ένα άκρο στο άλλο - φαντάσου ένα πράγμα σαν: το πρωί τον σκέφτεσαι και πετάς στα σύννεφα, το μεσημέρι τον μισείς, το βράδυ δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς εκείνον και τη νύχτα κλαις από ανασφάλεια χωρίς λόγο. Κάπως έτσι. :-) Κατά συνέπεια, σου γεννιέται αυτή η κρίση εμπιστοσύνης προς τον άλλον, ενώ στην πραγματικότητα ο εαυτός σου είναι που δεν εμπιστεύεσαι, γιατί εσύ είσαι αυτή που δεν έχεις κεντράρει, δεν έχεις καταλαγιάσει, συν τα περασμένα τραύματα που σε κατατρώνε. Τέλος πάντων, θέλω να το σκεφτείς, και αν ενδιαφέρεσαι για μίνι ψυχοθεραπεία on-line, σε αναλαμβάνω δωρεάν εγώ. Ζήτα με στις Αναζητήσεις και θα τα πούμε οπωσδήποτε.