Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα που έφερε το διαδίκτυο είναι ότι τίποτα πλέον ή σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να μείνει πίσω από κλειστές πόρτες. Οι άνθρωποι μιλούν στα σοσιαλ και η μια γυναίκα παίρνει θάρρος από τις περιγραφές της άλλης και αποκαλύπτει τα δικά της βιώματα.
Το καλύτερο είναι δε ότι οι φωτογραφίες από τους θύτες εμφανίζονται στα μμε και όλοι πλέον τις βλέπουν. Ελπίζω κάποτε να γίνει ένα σαιτ που να συγκεντρώσει όλες αυτές τις φωτογραφίες σε κολάζ για να μην ξεχαστεί η δράση τους ποτέ και να προσέχουν οι υπόλοιποι.