Προς Belatrix. Η κοπελα αυτη περιμενε εναν ανθρωπο να της δωσει το χερι του και να τη συντροφευσει σε ολα τα δυσκολα και να νιωθει αγαπη απο αυτον και οχι λυπηση η κατωτεροτητα οπως προφανως την εκανε να αισθανεται ο φιλος της εξομολογησης!
Ειναι ευκολο να κρινουμε απο μακρια και να μιλαμε για αποτυχημενα ατομα χωρις να ξερουμε το σταυρο που σηκωνει καθημερνα ο καθενας! Εχει χαθει καθε ιχνος ανθρωπιας απλα πλεον και ο κοσμος μολις βλεπει κατι « δυσκολο « τα βαφτιζει ολα τοξικα και την κανει! Αλλα δεν ειναι ετσι η ζωη! Και στην τελικη οταν την κανεις που την κανεις οχι να θες να βγεις και απο πανω κανοντας το θυμα και να ασχολησαι με τη ζωη του ανθρωπου που εσυ απερριψες! Αστον να παει στο καλο του θεου και να βρει το λιμανι που τοσο επιθυμει και καποιος αλλος μπορει και να του το προσφερει αλλα και να πεταει απο τη χαρα του που το προσφερει! Οπως ειπε πολυ σωστα καποιος αλλος εδω, κατι που ενας θεωρει σκουπιδι για αλλον ειναι θησαυρος και στη ζωη καλο ειναι να βαζουμε τον εγωισμο κατω κ να προχωραμε αλλα ο φιλος της εξομολογησης θελει κ τη πιτα ολοκληρη και το σκυλο χορτατο - βλεπε την κοπελα αυτη να τον εχει θεο και να μη βρει κανεναν αλλο ποτε για να δικαιολογησει τα δικα του κομπλεξ που προβαλε επανω της… και αυτος να εχει κατι αλλο μακρια της - αμ δε… ετσι ειναι η ζωη..