Εγώ γενικά είμαι ενάντια στους αυτόκλητους συμβουλάτορες. Ο καθένας ακολουθεί το δικό του μονοπάτι και έχει τα δικά του κριτήρια για το πως πορεύεται. Πολλές φορές το να λέμε ότι ξέρουμε τι θα ήταν καλύτερο για τον άλλον κρύβει κάτι εγωιστικό. Όσο παράξενη και προβληματική να μας φαίνεται προσωπικά η πορεία κάποιου άλλου ανθρώπου θα πρέπει να αναλογιστούμε με ποιανού τα κριτήρια μας φαίνεται έτσι; Τα δικά μας; Όπως λες ο φίλος σου είναι ενήλικας. Και πως νομίζεις ότι θα ενηλικιωθεί καλύτερα; Με το να του λες πως να πρέπει να ζήσει τη ζωή του ή να τον αφήσεις να πάρει το τιμόνι της ζωής του εκείνος; Και ας κάνει λάθη, κι ας πληγωθεί. Δικιά του η ζωή, δικές του και οι συνέπειες. Τέλος και να του τα πεις άμα ο ίδιος δεν θέλει να αλλάξει τη ζωή του δεν πρόκειται να το κάνει. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν συνήθως γιατί εμείς τους το λέμε αλλά γιατί παίρνουν εκείνοι την απόφαση να το κάνουν.