Γεια σου! Ελπίζω να είσαι καλά και να έχεις ξεκινήσει να αποδέχεσαι κάπως το γεγονός ότι οι γονείς σου θέλουν να πάρουν διαζύγιο. Όσον αφορά το θέμα με τον διαπληκτισμό με το αγόρι σου, έχω να σου πω πως από τη στιγμή που δε σου έχει φερθεί ποτέ άσχημα, είτε λεκτικά-ψυχολογικά είτε σωματικά, και είναι εκεί για σένα και για αυτά που σε προβληματίζουν, τότε δεν μπορώ να πω ότι ήταν εντελώς άδικο και αδικαιολόγητο το ξέσπασμά του. Από τη στιγμή που ακούει το πρόβλημά σου σχετικά με τον χωρισμό των γονιών σου και σου λέει τη γνώμη του και εσύ δεν μπορείς για τους δικούς σου λόγους να την συμμεριστείς, τότε δε φταίει εκείνος. Σε μια σχέση θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση και από τις δυο πλευρές. Λες και μόνη σου ότι αυτά που σου λέει είναι λογικά για το ζήτημα που σε απασχολεί. Ίσως επειδή είσαι αρκετά φορτισμένη συναισθηματικά και τη δεδομένη στιγμή να μην μπορείς να δεις τα πράγματα ξεκάθαρα και λογικά, να θες ξεσπάσεις σε αυτόν που αγαπάς. Σκέψου όμως ότι κι αυτός κάνει ό,τι μπορεί για να σε βοηθήσει με το θέμα σου και δεν αδιαφορεί. Είναι πάντως μια πολύ καλή αρχή που ζητήσατε συγγνώμη ο ένας από τον άλλον για τη συμπεριφορά σας. Αρκεί να είναι ειλικρινής η συγγνώμη σας. Θα σου πρότεινα να δώσεις βάση στο γεγονός ότι ο χωρισμός των δικών σου ίσως είναι φέρει καλό τόσο στη δική τους ζωή όσο και στη δική σου. Σου εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον σου και κάθε ευτυχία με τους δικούς σου και το αγόρι σου!