Γεια σου! Αυτές τις μέρες με όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα και με αποκορύφωμα τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας έχω νιώσει κι εγώ αυτόν τον φόβο που περιγράφεις, αυτήν τη ματαιότητα, την κατάθλιψη και τη διάψευση των ελπίδων για ένα καλύτερο μέλλον και σε καταλαβαίνω απόλυτα σε αυτό το κομμάτι. Γενικά από το 2020 με το ξέσπασμα του κορωνοϊού έχω αρχίσει να αποκτώ ένα υποδόριο άγχος και φόβο πως κάτι κακό θα συμβεί στον κόσμο. Με τις ειδήσεις που ακούω όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, με τον κορωνοϊό, με τις κακοποιήσεις, με τις φωτιές, με τους σεισμούς, με τις δολοφονίες κ.λπ., νιώθω μια απέραντη κατάθλιψη για την ανθρωπότητα και για το ανθρώπινο γένος, το οποίο δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω πια. Αποκορύφωμα είναι όλης αυτής της δυστοπίας είναι ο πόλεμος που ξέσπασε μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας. Σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι, μεγαλύτερης ή μικρότερης ηλικίας, αλλά κυρίως νεαροί ενήλικες, θα χάσουν τόσο άδικα τη ζωή τους μπροστά στον βωμό εξυπηρέτησης συμφερόντων αδίστακτων και ψυχικά άρρωστων ηγετών. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι που δε φταίνε σε τίποτα θα πεθάνουν χωρίς να έχουν χαρεί τη ζωή τους, χωρίς να έχουν εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά τους, όνειρα όχι τρέλα και άπιαστα, αλλά όνειρα απλά που κάνουμε όλοι μας, π.χ. αναζήτηση φίλων, ερωτικών συντρόφων, εύρεση αξιοπρεπούς εργασίας, δημιουργία οικογένειας, απόκτηση παιδιών κ.ά. Και όλους αυτούς τους απλούς και βασανισμένους ανθρώπους που θα χαθούν τελείως άδικα, όταν ο πόλεμος τελειώσει, κάποιοι "ηγέτες" θα τους δώσουν τον χαρακτηρισμό του ήρωα, για να απαλύνουν κάπως τον πόνο των συγγενών των αδικοχαμένων και για να δικαιολογήσουν οι "ηγέτες" έτσι τα ανοσιουργήματά τους. Εγώ, λοιπόν, δε θέλω άλλους νεκρούς ήρωες! Παρακαλώ και εύχομαι να γίνει κάποια διαπραγμάτευση άμεσα και οι άνθρωποι αυτοί να ζήσουν και να χαρούν τις ομορφιές της ζωής!