Είμαι αρκετά αγχώδης επίσης, αλλά ευτυχώς δεν έχω καταφύγει σε φαρμακευτική αγωγή. Με βοηθά το περπάτημα, τα βότανα, η σωστή διατροφή και η ψυχαγωγία που προσφέρω στον εαυτό μου. Έχω βασικά κάποιου άλλου είδους σκέψης που έρχεται που και που και με τρομάζει ως ιδέα. Η σκέψη του θανάτου με ταλανίζει συχνά. Φοβάμαι να κοιμηθώ μήπως και δεν ξυπνήσω το πρωί, αλλά ευτυχώς κοιμάμαι. Χτες το βράδυ ενώ με έπαιρνε ο ύπνος, ένιωσα κάτι σαν φτερούγισμα στη καρδιά και πετάχτηκα. Για να γράφω πάντως ζω. χαχα Πιστεύω πως είναι μια εμμονή και επανάληψη του εγκεφάλου όλο αυτό.