Μα αυτο ακριβως είναι το ποιντ μου, οτι βλεπουμε τη σχεση σαν αναγκαιοτητα στη ζωη μας, οχι σαν κάτι που "οκ, αν έρθει καλως ας ερθει, αλλα δεν ειναι κ απαραίτητη προϋπόθεση για να είμαι καλα". Κ οχι, δεν εισαι μονος ουτε πεθαινεις μονος αν δεν εχεις σύντροφό, μπορεις να έχεις φιλους, συγγενεις που θα σε φροντισουν οταν το χρειαστείς. Επισης δεν είπα να μενεις μονος σου, αλλα οτι οπως πχ στα 20-25 μας θεωρουμε φυσιολογικό να συγκατοικουμε με φιλους, μπορουμε να κανουμε το ιδιο μεγαλωνοντας. Η γενικα μπορουμε να επιλεγουμε να μεινουμε με οποιον θελουμε χωρις να υπαρχει αυτο το κοινωνικό στερεοτυπο οτι αν εισαι 30-35 είναι αποδεκτο να μενεις κατω απο την ιδια στεγη ΜΟΝΟ με τον συντροφο/συζυγο σου κ αν εσυ επιλεξεις να μενεις πχ με την αδερφη σου γιατί έτσι γουσταρετε κ γιατι καμια απο τις δυο σας δεν θελει να κανει σχεση ή να παντρευτεί θα σας θεωρουν ψυχικα ασθενεις λογικα.