Πραγματικα αυτο ακριβώς εννοω. Τι το τόσο φοβερό υπαρχει στις σχεσεις? Ναι τον πρωτο καιρο πετάς στα συννεφα, ολα ειναι ωραια, το σεξ ειναι συγκλονιστικο αλλα μετα σιγα σιγα οταν γνωριζεστε καλα με τον αλλον, αρχιζεις να βλεπεις τα ελαττώματα του, ξεκινούν οι διαφωνιες, η ασυνεννοησια, κ παρολο που σιγα σιγα αρχιζεις να τον απομυθοποιεις εντελως κ συνειδητοποιεις οτι δεν ειναι οσο τελειος πιστευες, μενεις εκει μαζοχιστικα στη σχεση κ υπομενεις τους συνεχεις τσακωμους, την ελλειψη σεβασμου που μπορει να σου δειχνει ο άλλος, την ασυνεννοησια, την λεκτικη/σωματικη βια σε ακραιες περιπτωσεις κ πολλα αλλα κ ολα αυτα γιατι? Απλα γιατι μπορει μεσα στο μηνα να τυχει 10 φορές να εχετε κ οι δυο καλη διαθεση κ να περασετε λιγο καλα μαζι? Κ όλο τον υπόλοιπο καιρο ποιος ο λογος να βιωνετε κ οι δυο ολη αυτη την αρνητικοτητα?

Σχολιάζει ο/η
Scroll to top icon