Οπως ειπα πιο πανω το τελευταιο καιρο μου τη λεει συνεχεια και της το ειπα. Και μου λεει σημερα ενω ήμασταν μονοι μας στο γραφείο (παντα μεταξυ σοβαρου και αστειου) οτι μια χαρα ημασταν και δε θελει να μου τη λεει συνέχεια και γω αντίστοιχα και να κανουμε μια νεα αρχη . Και εγω τη κοιταζα λες και ημουν απο αλλο πλανητη πραγματικά. Και μετα ειχαμε βαλει μουσική. Και αφιερωναμε τραγουδια ο ενας στον αλλον. Τραγικο. Τυπου δε μπορω χωρις εσενα κλπ κλπ. Και οταν μπηκε στο γραφειο μια αλλη συναδελφος εκοψε τη συζητηση.
Δουλευόμαστε μεταξυ μας μου φαινεται. Δε παιζει να παραδεχτει κατι. Νομιζω πως προτιμαει να το κραταει σε αυτο το επιπεδο.
Και καποια στιγμή της λεω σε τι ταιριαζεις με τον φιλο σου και η απαντηση της ηταν και γω το ψαχνω.
Εν τω μεταξυ και γω κομπλαρω πολυ μπροστα της στο να εκφραστώ γιατι αρχικα μαρεσει και κολλαω και μετα γιατι ξερω πως τα πραγματα θα ειναι φουλ περιεργα
Τεσπα.... δε πιστευω πως θα γινει κατι. Απλα εγω πρεπει να ξεκολλησω, μαλλον.