Έτσι είναι. Βιώνω κάτι αντίστοιχο. Όντας στα 50. Όλα αυτά τα χρόνια μία σχέση λίγων μηνών, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας μετά τα 40, μία περίοδος επαναφοράς 5 περίπου ετών και τα τελευταία 2-3 χρόνια το απόλυτο 0, βοηθούσης και της πανδημίας. Ένα βήμα πριν ή ίσως κι ένα βήμα μετά την κατάθλιψη. Πλέον η δουλειά είναι το αποκούμπι μου, 10ωρα και βάλε καθημερινά, που ούτε καν με τρελαίνει, αλλά τουλάχιστον είναι καλοπληρωμένη και παρακολούθηση αθλητικών ως χόμπυ. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαστε πολλοί στην ίδια θέση. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Το θέμα είναι να βρούμε κάποιον ή κάτι που να αξίζει να παλέψουμε γι' αυτό. Είναι δύσκολο να ονειρεύεσαι και να στοχεύεις ως μεσήλικας, αλλά η ζωή δεν τελειώνει ακόμα. Και πρέπει να βρούμε κάποιον καλό λόγο, για να παραμείνουμε ζωντανοί και υγιείς...

Σχολιάζει ο/η
Scroll to top icon