Παρότι πιστεύεις ότι τα γράφεις μπερδεμένα, το μεγαλύτερο μέρος εστίασης είναι οι γονείς σου. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τους γύρω σου, ίσως πηγάζει από εκεί αλλά και από κάποιες επαφές με κόσμο που θα είχες παλιότερα οι οποίες δεν πήγαν όπως τις περίμενες. Οπότε έχεις εγκλωβιστεί σε μια λούπα όπου "προβλέπεις" την κατάληξη που θα έχει η επαφή σου με τους άλλους και αυτό σε αποθαρρύνει από το να τις συνεχίσεις. Πιθανώς θα φοβάσαι επίσης πως η παρέα σου μαζί τους θα "αλλοιώσει" το είναι σου. Αλλά θα σου πω πως δεν χρειάζεται να δένεσαι με όλους, ούτε να συμφωνείς με όλους σε όλα. Κάνε μαζί τους παρέα στο έτσι... να περνάει η ωρα. Η βρες την χρυσή τομη. Επειδή είμαι 24 και αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα, η δική μου χρυσή τομή είναι να έρχομαι σε επαφή με άπειρο κόσμο και να συνεχίζω για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με 2-3 επιλεγμένα ατομα. Και μετά πάλι από την αρχη. Δεν πειράζει... και αυτή ζωή είναι! Και όσο για τις σχέσεις, μπορείς να κάνεις κάτι προσωρινό και να αισθάνεσαι εξίσου γέματος με το να κάνεις σχέση χρόνων. Αναφέρεις πως είσαι εμφανίσιμος, οπότε δεν θα σου είναι δύσκολο, εγώ δεν είμαι και όμως το κάνω. Όλα στο μυαλό είναι, βάλτα κάτω, ανέλυσε τα και βγάλε τα συμπεράσματα σου. Εναλλακτικές υπάρχουν για τα πάντα...