Ως γενική τοποθέτηση γιατί δεν ξέρω τι συνέβη θα πω τα εξης. Νομίζω ότι αρκετοί όσοι φτάνουν στην πόρτα του ψυχολόγου,μαζί και εγώ όταν μου συνέβη, έχουν ξεπεράσει τα όρια τους κατά πολύ και φτάνουν να "φωνάζουν" τραυματισμένοι για βοήθεια. Είναι σημαντικό να μάθεις να καταλαβαίνεις πότε φτάνεις στα όρια σου κ να μην τα καταπατας γιατί να, τα αποτελέσματα..Η ζωή είναι μπροστά σου κ σιγά σιγά καθώς θα επουλώνονται οι οποίες πληγές θα αρχίσεις να βρίσκεις τον εαυτό σου ξανά κ ν ανακτας τις δυνάμεις σου..αρκεί να μην υποπέσεις στα ίδια λάθη. Ο εαυτός μας έχει μάθει/προγραμματιστεί σ' ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφορών, πράξεων και σε αυτόν τον νέο που πρέπει να εξασκηθεί είναι κόντρα ρόλος, αλλά αξίζει. Ναι θα περασες δύσκολα, ναι δεν υπάρχουν στην παρούσα φάση πολλα αποθέματα, αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσεις να τα αφήσεις όλα πίσω σου ως ένα πολύ καλό μάθημα γιατί αυτό είναι η ζωή και να γυρίσεις σελίδα, πιο δυνατος/η,πιο έμπειρος/η πιο αισιόδοξος/η. Ελπίζω να βγαίνει νόημα σε όλα τα παραπάνω γιατί δεν τα ξαναδιαβάζω :-)! Καλή δύναμη, Θα τα καταφέρεις, Προχώρα!