Μου κανει εντυπωση η εξομολόγηση σου οφείλω να πω. Το καλό είναι ότι έχεις συνειδητοποιήσει κάποια πραγματα. Απ'οτι καταλαβαίνω, για να κυκλοφορείς με μια μάσκα όλα αυτά τα χρόνια, έχεις κουραστει πλεον ψυχολογικά και βλέπεις πλεον ότι η αλλαγή σου αυτή δεν αποσκόπησε πουθενα, και η ζωή σου δεν βελτιώθηκε ουτε στο ελάχιστο. Φαντάζομαι οτι εισαι κλειστός χαρακτήρας για να ζεις έτσι τόσο καιρό. Άρχισε να ανοιγεσαι για να έχεις και τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω σου. Όλοι μας πληγωνομαστε στην πορεια και είναι αναπόφευκτο, δεν σημαίνει όμως ότι θα καταστρέφουμε και τις ζωές άλλων ανθρώπων λόγω του συναισθηματικού μας χάους.Ξεκινα να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να εξωτερικεύεις τα συναισθήματα σου.Δεν είναι αργά για να αλλάξεις,αλλα σίγουρα θα πρεπει να προσπαθήσεις και να το θες πραγματικά...Το λυπηρό της υπόθεσης είναι ότι τόσο καιρό επενδύεις σε ένα ωραίο σώμα,σε ένα κουλ κούρεμα και ένα ακριβό ντύσιμο. Καλά κάνεις και φροντίζεις τον εαυτό σου εξωτερικά,αλλα μήπως εστίασες μόνο σε αυτό; Υπαρχουν πολλοι ανθρωποι εκεί έξω που κοιτάνε έναν καλλιεργημένο πνευματικα ανθρωπο και ας μην είναι αντικειμενικά εμφανίσιμος.Έχασες την ουσία στην πορεία. Η εμφάνιση όντως ελκύει ανθρώπους,αλλά δεν τους κρατάει για παντα δίπλα σου.Αγκάλιασε τον εαυτό σου.Είναι στενάχωρο,να ζεις με ένα προσωπείο τόσο χρόνια .Σίγουρα είναι αναγκαίο να επισκεφθείς έναν ψυχολόγο και ευελπιστώ ειλικρινά να νιώσεις επιτέλους ζεστασιά στην καρδιά σου και να βρεις ουσία στην ζωή σου.