Έχεις δίκιο σε αυτά που λες οτι δηλαδή είναι λίγο ανώριμο να λες οτι αγαπάς κάποια που απλά σε εξυπηρετεί στη δουλειά της χωρίς να την έχεις καν γνωρίσει και ζήσει στην καθημερινότητα σου. Στο άλλο που λες, εχω ήδη ετοιμάσει τον εαυτό μου ψυχολογικά για το πιθανό όχι που θα ακουσω. Από κει και περα το να της πω να βγουμε για καφε είναι κομμάτι ακατορθωτο από τη στιγμή που η μόνη μας επαφή είναι στο ταμείο της και εκει μπαίνει το ηθικό κομμάτι, άλλωστε ουτε εγώ θα ήθελα κάποιος πελατης να προτεινει στην κόρη / αδερφη μου καφέ την ώρα της δουλειάς της. Πίστεψε με αν την πετυχαινα κάπου έξω σε πλατεια, καφετέρια κλπ θα της έλεγα στα ίσια αυτά που νοιώθω.