Δεν πιστεύω την ιστορία. Δε την πιστεύω, διότι ως άνθρωπος της εργασίας, γνωρίζω ότι στις εταιρείες, και μάλιστα σε εταιρείες που πραγματοποιούν επαγγελματικά ταξίδια κι αλληλεπιδρούν με συνεργάτες και πελάτες, υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί που λειτουργούν αποτρεπτικά σε τέτοια θέματα. Μηχανισμοί όπως κώδικες δεοντολογίας, compliance managers, ανώνυμες καταγγελίες, επιβολή αυστηρών ποινών.
Οι διευθυντές έχουν το δικαίωμα να δίδουν και να κατανέμουν νέους ρόλους, καθήκοντα, αρμοδιότητες κι ευθύνες στο προσωπικό. Κρίνονται από τα αποτελέσματα. Φυσικά και μπορεί ένας διευθυντής να αναθέσει πιο light ρόλους για κάποιον που δυσανασχετεί με τα καθήκοντα που του ανατέθηκαν. Δεν είναι κακό αυτό. Είναι συνηθισμένη πρακτική στον κόσμο της εργασίας. Αν μου βρείτε εσείς διευθυντικό στέλεχος που να μην έχει αρμοδιότητα ανάθεσης καθηκόντων, τότε μιλάμε για κάτι πρωτάκουστο στο επιχειρείν.
Αν όμως, είστε βέβαιη ότι όντως συμβαίνουν αυτά τα οποία λέτε και θεωρείτε ότι υπάρχει η υπόνοια μισογυνισμού, τι σας εμποδίζει να απευθυνθείτε στη διοίκηση;
Αν ακόμη θεωρείτε ότι η εργασία σας αξίζει κάτι παραπάνω, μπορείτε να απευθυνθείτε στην αγορά εργασίας και να προσφέρετε τα προσόντα σας σε άλλον εργοδότη. Η αγορά είναι ελεύθερη, ευτυχώς, διορθώνει κι αυτορυθμίζει αυτά τα προβλήματα. Τα σύνορα παραμένουν ανοικτά, ευτυχώς.