Καλό Πάσχα και σ' εσένα και πολύ εύστοχες συμβουλές, θα συμφωνήσω απόλυτα. Τα παιδιά πιέζονται πολύ να μπουν σε μια σχολή, μπερδεύοντας τη μόρφωση και το πτυχίο με την επαγγελματική ειδικότητα. Βλέπουν την επιλογή μιας σχολής και τη φοίτηση κάπως μοιρολατρικά - θα πάω Μαθηματικό, άρα αυτόματα θα βγω μαθηματικός, κι ας μην πατώ στα μαθήματα γιατί θα κάνω φοιτητοζωάρα. Σαφώς και υπάρχουν οι εύπορες οικογένειες, όπου τα παιδιά μπορούν να σπουδάζουν υπερβατική φιλοσοφία, ξέρω 'γω, και παράλληλα να γράφουν διατριβές κι απομνημονεύματα για να το παίζουν ιντελλεκτουέλ. Με γεια τους με χαρά τους. Αλλά το να σπουδάζεις Φιλοσοφία όσο παράλληλα μοιράζεις φυλλάδια και μετά την αποφοίτηση πάλι φυλλάδια να μοιράζεις, ε είναι λίγο βλακεία. Ένα πτυχίο από μόνο του δεν σου αλλάζει το μέλλον, αλλά σίγουρα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές ως προς την επιλογή της ειδικότητας, να κοιτάμε τι απορρόφηση έχει (στην ημεδαπή ή αλλοδαπή). Και όντως, αν δεν δοκιμάσεις μαθήματα, εργαστήρια, εξειδίκευση μέσω εργασιών στη σχολή, δεν θα μάθεις και τι σ' αρέσει (ή τι νόμιζες ότι σ' αρέσει μα τελικά όχι τόσο). Είναι η ιδανική ηλικία όχι μόνο για ν' αλλάξεις τη ζωή σου, αλλά και να βρεις πρώτα προς ποια κατεύθυνση θες να την αλλάξεις. Τέλος, θα έλεγα κι εγώ στα παιδιά που δεν πέρασαν πουθενά με την πρώτη, να μην αποκαρδιώνονται ούτε να νιώθουν κατώτερα επειδή ο γιος της κυρα-Μαρίκας απέναντι πέρασε σε σχολή 19,5 χιλιάδων μορίων. Ας δουλέψουν να βγαίνει έστω το ποτό που θα πίνουν με τις παρέες τους (άλλωστε, καλύτερα τότε παρά όταν θα είναι φοιτητές), ας στρωθούν στη μελέτη κι ας το ψάξουν πράγματι λίγο με τους εργαζομένους στον κλάδο που τους ενδιαφέρει.