Σκέφτεσαι βλακωδώς και η απελπισία σου χτυπάει κόκκινο. Είσαι μόνο ένα χρόνο μόνη σου και κάτι ψιλά και νομίζεις πως έκανες κατόρθωμα, θεωρώντας το χρονικό διάστημα της μοναξιάς σου τεράστιο! Και μάλιστα γυρίζεις στον πρώην! Τι να πούμε και εμείς που είμαστε μόνες πάνω από πέντε χρόνια; Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι με επιθυμίες και όνειρα; Να φουντάρουμε δηλαδή ή να πάμε στα παλιά; Έλεος! Καλύτερα μονάχοι μας παρά με τα σκατ@!