Εξαρτάται από πολλά πράγματα το πώς θα βιώσεις τη ζωή στο εξωτερικό (ειδικά την πρώτη περίοδο, που η νοσταλγία για τα πάτρια εδάφη πιάνει κόκκινο), αλλά προσωπικά μου πήρε πολύ λίγο καιρό. Το καλό είναι ότι και εσύ δεν κόλλησες σ' ελληνόφωνες παρέες, που σημαίνει ότι δεν παγιδεύτηκες σ' ένα μικρόκοσμο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό! Αξιοποίησέ το και προσπάθησε, επίσης, να κάνεις παρέα και με άνδρες, όχι μόνο με γυναίκες. Ξέρω, δεν είναι το ίδιο, γιατί με τους άνδρες δεν θα συζητήσεις τα πάντα (άσε που συχνά θέλουμε γυναικεία οπτική σε συγκεκριμένα θέματα, καθώς και κάποια ενσυναίσθηση, την οποία οι ανδρικές παρέες συνήθως δεν παρέχουν), όμως όλο και κάτι θα βρεις μεταξύ expats, που έχουν μεικτές παρέες. Όσο για τη μία φίλη που βρήκε σύντροφο και τον έβαλε προτεραιότητα... δεν έχεις παρά να χαρείς για εκείνη. Ναι, δεν έχει χρόνο για να σε βλέπει τόσο συχνά, αλλά σκέψου ότι αν έκανες κι εσύ μία σχέση με κάποιον που ταιριάζετε, θα ένιωθες ότι επιτέλους απέκτησες έναν προσφιλή άνθρωπο στα ξένα. Καλώς ή κακώς, ακόμα και βιοχημικά μία ρομαντική σχέση δίνει περισσότερο αίσθημα δεσίματος απ' ότι μια φιλία. Κι όσο για τη φιλία, ναι, δεν είναι το ίδιο να κάνεις παρέα με άτομο που δεν μιλάτε την ίδια μητρική γλώσσα και, ξέρω 'γω, δεν μεγαλώσατε με ατάκες Σεφερλή και με τις αστείες μεταγλωττίσεις των μεξικάνικων σαπουνόπερων· μα δεν πειράζει, γιατί είναι ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους που θα σε συστήσουν σε διαφορετικούς κόσμους και θα μάθεις πολλά περισσότερα πράγματα. Θα εκπλαγείς με το γεγονός ότι η στενή φιλία μπορεί να έρθει μεταξύ ανθρώπων εντελώς διαφορετικών βιωμάτων. Άλλωστε, δες και τους δικούς μας έξω, που μεγαλώσαμε στην ίδια πατρίδα, μερικοί και σε ίδιες πόλεις, και τι καταλάβαμε; Ούτε καλοσχηματισμένες κοινότητες δεν έχουμε καλά-καλά. Όπου πάμε, βρίσκουμε και τρωγόμαστε μεταξύ μας για ψύλλου πήδημα.