Δεν συμφωνω.
Προς το ατομο που εξομολογηθηκε, εχω να πω καλο κουραγιο και συλληπητηρια.
Για να παρεις λιγο κουραγιο θα σου πω οτι εχω δυο γονεις κερβερους που μονο το καλο μου δεν θελουν: δεν με αφηνουν να εχω ζωη για να με κρατουν δεσμια τους με απωτερο σκοπο να τους γηροκομησω. Μου σκοτωνουν το ηθικο και ρουφανε την χαρα ολη απο μεσα μου κανοντας μου πολεμο νευρων καθημερινα. Ειμαι διαλυμενη εξαιτιας τους χρονια τωρα.
Εφτασα τα 34 και ο πονος που εχω εγω μεσα μου ειναι πολυ μεγαλυτερος απο τον δικο σου. Πιστεψε με. Κλαιω για τα χαμενα νιατα μου.
Καλυτερα μα κλαις για το χαμο των γονιων σου παρά για τον χαμο της ιδιας σου της ζωης, δεν νομιζεις;;;