Καμία φορά αυτά που θέλουμε να θυμόμαστε τα ξεχνάμε, κι εκείνα που θέλουμε να ξεχάσουμε ή είναι τελείως ασήμαντα… κολλάνε στο μυαλό σαν bug και δεν φεύγουν ποτέ.
Ας πούμε…κάθε φορά που στεγνώνω τα μαλλιά μου με την πετσέτα έπειτα από λούσιμο, θυμάμαι μια φίλη που είχε τύχει μια φορά να είναι μπροστά να μου λέει…”Πως τα στέγνωσες έτσι παιδί μου; Είναι τελείως μούσκεμα! Κάνε τα πιο καλά!!”.
Πόσο ασήμαντο;; Κι όμως…ούτε θυμάμαι πριν πόσα χρόνια έγινε αυτό αλλά η φράση της δεν λέει να ξεκολλήσει από το κεφάλι μου με τίποτα! χαχα Είναι σαν ένα coding loop και η συνθηκη που θα δώσει τέλος σε αυτό θα είναι μάλλον αν (if) θα έχω γίνει σαν τον Τέλι Σαβάλας από το πολύ το στέγνωμα, ή αν θα έχω τεζάρει χαχα
Μπορεί πάλι από το πολύ το στέγνωμα… χαχα
Κι έχω διάφορα τέτοια δυστυχώς :/