Συμφωνω απολυτα. δεν θελω καποιον ιδιο με εμενα. θα βαρεθουμε γρηγορα. στην αρχη του ελεγα να μην ειναι τοσο παρορμητικος και το δεχτηκε και μου ειπε οτι ειχα δικιο. κ οντως χαλαρωσε. οταν ξεκινησα εγω να κανω καποιες κινησεις, ειτε δεν ειχε ορεξη, ειτε ειχε πολλη δουλεια η κουραση εξαιτιας της. η ειχαν θεματα οι γονεις φιλων κ επηρεαζοταν γιατι ανησυχουσε. εμπαιναν διαφορα στην μεση. το κακο ειναι οτι ελεγε ψεματα, και μαλιστα ενας φιλος μου εκανε καζουρα, οτι πρωταπριλια του ευχεται(!). εκει που καταληξαμε με τις δυο φιλες ειναι οτι ελεγε ψεματα και μεγαλα λογια γιατι αυτα πιστευε για εκεινον η για να γλιτωσει απο διαφορες συγκυριες, και επειδη τον επιανα , ξενερωνε. (ψεμαα οχι για κερατο. αλλα για την καθημερινοτητα του). ισως ηταν καποια αμυνα. κ μου ειπε οτι αυτες τις καταστασεις τις εζησε και απο προηγουμενες σχεσεις κ για αυτο ξενερωσε μαζι μου. τη στιγμη που εγω του ελεγα οτι μου δινει πατηματα για να μην τον πιστεψω σε πολλα. και του ειπα οτι μαλλον αυτος εχει το θεμα κ οχι ολες οι κοπελες που ειχε. δεν μπορει να κρατησει την περσονα που θελει κ δεν μπορει να βρει ενα " χαπατο" να το παιξει δυνατος.