Μάλλον κατά βάθος είσαι δεσμοφοβική. Σου αρέσει η διαδικασία του να κάνεις σχέση, να γνωρίζεις κάποιον και να σε γνωρίζει, να κάνετε σεξ και να εντυπωσιάζετε ο ένας τον άλλον, όμως όταν έρχεται η ώρα για λίγο πιο βαθιά συναισθήματα και φεύγει όλο αυτό το hyper με τις πεταλούδες στο στομάχι, αρχίζεις και πελαγώνεις, γιατί δημιουργούνται πλέον άλλες προσδοκίες, στις οποίες δεν είσαι έτοιμη ν' ανταπεξέλθεις. Καλύτερα να μην κάνεις σχέσεις μέχρι να το δουλέψεις αυτό. Δεν θα σε συμβούλευα να βρεις κάποιον που να είναι στην ίδια φάση μ' εσένα, γιατί θα πονέσεις πολύ και θα κολλάς ακόμα περισσότερο μαζί του (μέχρι να τον καταφέρεις να θελήσει σχέση μαζί σου), οπότε no-no, θα σου φάει χρόνο πολύ ψήνοντάς σου το ψάρι στα χείλη. Μείνε μόνη και ψάξου. Κακά τα ψέματα, δεν ζεις στη Νέα Υόρκη να μπορούσες ν' αλλάζεις όσους συντρόφους θες παίζοντάς το απρόβλεπτη και τρελή γκόμενα και μετά, όταν έρθει η ώρα για παντρειές, να γίνεις ξάφνου η καλή λαίδη σύζυγος και το παρελθόν μένει στο παρελθόν. Στην πόλη που ζεις, ο κόσμος είναι ακόμα μικρότερος, οπότε κινδυνεύεις να καταλήξεις το "town bicycle" που όλοι θέλουν να καβαλήσουν, αλλά κανείς δεν θέλει να έχει σαν δικό του. Πρόσεχε πολύ. Είναι σκληρό, μα είναι πραγματικό αυτό το ρίσκο, ότι όταν θελήσεις κάτι σοβαρότερο, δεν θα σε θέλουν εσένα μετά.