Αυτό ακριβώς ήταν που δεν κατάλαβα στο κόλλημα της κοπέλας. Δεν της πρότεινε να χαμουρευτούν στην οικοδομή, να έλεγε "ααα, δεν γίνεται, ντρέπομαι μη μας δουν οι σύνοικοι." Της πρότεινε να ξανασυναντηθούν και να τα πουν, μήπως κι εξελιχθεί σε ραντεβού ή μπορεί απλώς να ξεκινήσουν σαν φίλοι. Ειδικά εφόσον ο άλλος είναι σπουδαγμένος στο εξωτερικό, εκεί το dating culture συνήθως προϋποθέτει κάτι να ξεκινά πλατωνικά με εξόδους μαζί, δραστηριότητες, όσο το εν δυνάμει ζευγάρι βλέπει αν έχουν κοινά και τότε μπορεί να ξεκινήσει και το φλερτ και μετά η αποκλειστικότητα κλπ. Εδώ η κοπέλα είναι λες και φοβάται ότι χωρίς αρραβώνα δεν μπορούν να κυκλοφορούν μαζί ενώπιον γειτόνων, ακόμα κι αν οι δυο τους είναι σε φάση που απλώς βγαίνουν για καφέ. Είναι εκνευριστικό όταν ένας άνδρας κάνει μια αβρή κίνηση, που δεν δεσμεύει κιόλας (πίτσες με μπύρες έφερε το παιδί, να φάνε και να σπάσει ο πάγος), δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεσή του να γνωρίσει στην κοπέλα και η άλλη κάνει την τρίχα τριχιά μαζί του και "αχ είναι αντικειμενικά ωραίο παιδί, αλλά δεν ξέρω μωρέ, προσέχω," κι όλο αυτό το ξενερωτικό overthinking επειδή ένας λαλάκας πρώην κάποτε την πλήγωσε. Θα μας τρελάνουν μερικές.