Συμφωνω εν μέρει γιατί δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα να είναι κάποιος σε σχέση χωρίς να νιώθει συναισθήματα για τον/τη συντροφο του. Κατά τα άλλα δεν πιστεύω ότι υπάρχει μονάδα μέτρησης του "γουσταρισματος", απλώς μόνο ο τρόπος που βιώνει κάποιος τα συναισθήματα του.
Όταν λειτουργείς με τέτοιους όρους που αναφέρεις πιο πάνω, δεν μπορείς να αφεθεις να νιώσεις, παρά μόνο αυτοευνουχίζεσαι με το σκεπτικό ότι ο/η άλλος/η πρέπει να είναι περισσότερο ερωτευμένος/η μαζί σου απ' ο,τι εσύ με αυτόν/τη. Αποκλείεις τον εαυτό σου από το να νιώσει πληρότητα για μια ανόητη θεωρία του πανω-κατω. Καλύτερο θα ήταν να κάνεις σωστές επιλογές συντρόφου πάρα να βιώνεις μια ανταγωνιστικη σχέση εκτός βέβαια κι αν σου αρέσει... Ο καθένας με τα φετίχ του εδώ μέσα, οπότε σε αυτή την περίπτωση δικαίωμα σου και επιλογή σου. Απλώς εγώ από την δική μου πλευρά το βλέπω αυτό ως ανώριμη συμπεριφορά και αποκλείω οποιαδήποτε ουσιαστική επαφή.