Ε μα... Από τη μια έχει δίκιο εδώ η κοπέλα, ότι ακόμα και σε μια σχέση που έχει πλέον κατασταλάξει ως σχέση, δεν μπορείς πάντα να ξέρεις τι συμβαίνει και να νιώθεις άνετα να συζητήσεις τα πάντα. Κι από την άλλη, μπερδεύτηκα γιατί άλλο το να μην μπορείς να συζητήσεις, ξέρω 'γω, την προοπτική να κάνετε μαζί τέσσερα παιδιά όσο ακόμα είστε στους πρώτους μήνες της σχέσης σας και άλλο το να μην μπορείτε να συζητήσετε κάτι τόσο απλό όπως το κίνητρο του να σε προσκαλέσει ο άλλος για ποτό ενώ μέχρι πρότινος μάθατε μόνο στο σεξ σπίτια σας. Έχει μια διαφορά! Και επίσης, η εξομολογούμενη μου βγάζει έναν άνθρωπο σοβαρό, διασκεπτικο, αναλυτικό, αλλά και συνάμα φοβισμένο να δείξει μια ευάλωτη μεριά της, που σημαίνει ότι ίσως δεν το σηκώνει ο οργανισμός της τέτοιου είδους "φιλελεύθερες σχέσεις," να το πω έτσι. Με άλλα λόγια, αν είναι να μπλέκεις σε τέτοιες a priori μπερδεμένες καταστάσεις (τύπου "κάνουμε σεξ αλλά δεν ξέρουμε τι είμαστε") και ν' αναρωτιέσαι κατά βάθος για τέτοια μικροπράγματα ("με κάλεσε να βγούμε ραντεβού, σημαίνει κάτι;"), τότε ίσως είσαι λιγότερο "cool" απ' ότι θες να πιστεύεις, κάτι που δεν είναι ντροπή. Απλά και μόνο επειδή κάτι έγινε trend, δεν σημαίνει ότι είναι για όλους μας, με τίμημα κιόλας ν' αρνούμαστε την πιο ευαίσθητη ή και "παραδοσιακή" μας πλευρά.