Καλά, μη συγκρίνεις τώρα τις σχετικά μικρές πόλεις της Ελλάδας με εκεί που μένεις, που σίγουρα θα βρίσκεσαι σε πρωτεύουσα, όπου υπάρχει κίνηση (άρα και πολύ μεγαλύτερο partner pool) και ζουν πολλοί expats (οι οποίοι σήμερα είναι εκεί, αύριο μετακομίζουν σ' άλλη μεγαλούπολη), οπότε εκεί χάνεσαι στην ανωνυμία. Όταν είσαι σε μικρότερη πόλη με μετρημένους μόνιμους κατοίκους, το να κάνεις ελεύθερα επιλογές συντρόφων με μόνο σκοπό το σεξ, έχει αντίκτυπο στη φήμη σου. Σε βάζει στο ρίσκο του να γίνεις το λεγόμενο "town bicycle," δηλαδή αυτό που όλοι έχουν καβαλήσει ή θέλουν να καβαλήσουν, αλλά κανείς δεν θέλει να το έχει σαν δικό του. Αν ερχόταν η ώρα να επιλέξεις σταθερότερο σύντροφο, μπορεί αυτό να βγει στην επιφάνεια και να καταστρέψει τη σχέση σας. Είναι πολύ μικρότερος ο κόσμος απ' ότι νομίζεις: ακόμα κι αν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους οι περισσότεροι, μπαίνεις σ' ένα προφίλ στο Facebook κι ανακαλύπτεις κοινούς γνωστούς κοινών γνωστών, οπότε γίνεται δυνητικά εύκολο όλοι να γνωριστούν με όλους. Και οι φίλες σου δεν είναι ότι θα σου κολλούσαν ταμπέλες της "εύκολης," αλλά θα ένιωθαν άβολα επειδή σου λέει αύριο-μεθαύριο εγώ θα γνωρίσω κάποιον, θα το πάμε σοβαρά, θα τον συστήσω στις φίλες μου και τελικά θα βγει ότι στο παρελθόν είχε πάει με τη φίλη μου εδώ. Εντάξει, είναι παρελθόν, αλλά δεν παύει να είναι awkward ρε συ. Πες ότι ζεις στο Μανχάτταν, ξέρω 'γω, κι αλλάζεις συντρόφους αβέρτα και μετά πες ότι φτάνεις σε μια φάση που διαπιστώνεις ότι θες να παντρευτείς. Ε τότε ακόμα και ευηπόλητο κληρονόμο να γνώριζες και να σχεδιάζατε γάμο, εκείνος θα έδειχνε κατανόηση, μιας και σ' ένα Μανχάτταν είναι αναμενόμενο να μην ήσουν η παρθενοπιπίτσα που είχε όλο κι όλο μία σχέση (κι αυτή έφτασε-δεν έφτασε ως το σεξ). Σε μεγαλούπολη βρίσκεσαι και εσύ ήσουν wild, νέα και ωραία, οπότε αυτός σαν κύριος θ' ακολουθούσε τη γραμμή don't ask-don't tell. (Καλά, εκτός αν πια έβρισκε απ' το παρελθόν σου μια αγγελία σου ότι προσέφερες escorting services και ήσουν ξακουστή "φίρμα," οπότε εκεί ναι, κύριος-ξεκύριος, η φήμη είναι φήμη.) Στο Γκρις, όμως, με πόλεις πολύ μικρότερες, με την πολύ μικρότερη δυνατότητα να χαθείς στην ανωνυμία σου, και την επικρατούσα νοοτροπία "να νοικοκυρευτούμε" σ' αμφότερα τα φύλα, λογικό είναι να σκέφτονται διαφορετικά, οπότε κι εσύ να νιώθεις πιο περιορισμένη.
Καλά, μη συγκρίνεις τώρα τις σχετικά μικρές πόλεις της Ελλάδας με εκεί που μένεις, που σίγουρα θα βρίσκεσαι σε πρωτεύουσα, όπου υπάρχει κίνηση (άρα και πολύ μεγαλύτερο partner pool) και ζουν πολλοί expats (οι οποίοι σήμερα είναι εκεί, αύριο μετακομίζουν σ' άλλη μεγαλούπολη), οπότε εκεί χάνεσαι στην ανωνυμία. Όταν είσαι σε μικρότερη πόλη με μετρημένους μόνιμους κατοίκους, το να κάνεις ελεύθερα επιλογές συντρόφων με μόνο σκοπό το σεξ, έχει αντίκτυπο στη φήμη σου. Σε βάζει στο ρίσκο του να γίνεις το λεγόμενο "town bicycle," δηλαδή αυτό που όλοι έχουν καβαλήσει ή θέλουν να καβαλήσουν, αλλά κανείς δεν θέλει να το έχει σαν δικό του. Αν ερχόταν η ώρα να επιλέξεις σταθερότερο σύντροφο, μπορεί αυτό να βγει στην επιφάνεια και να καταστρέψει τη σχέση σας. Είναι πολύ μικρότερος ο κόσμος απ' ότι νομίζεις: ακόμα κι αν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους οι περισσότεροι, μπαίνεις σ' ένα προφίλ στο Facebook κι ανακαλύπτεις κοινούς γνωστούς κοινών γνωστών, οπότε γίνεται δυνητικά εύκολο όλοι να γνωριστούν με όλους. Και οι φίλες σου δεν είναι ότι θα σου κολλούσαν ταμπέλες της "εύκολης," αλλά θα ένιωθαν άβολα επειδή σου λέει αύριο-μεθαύριο εγώ θα γνωρίσω κάποιον, θα το πάμε σοβαρά, θα τον συστήσω στις φίλες μου και τελικά θα βγει ότι στο παρελθόν είχε πάει με τη φίλη μου εδώ. Εντάξει, είναι παρελθόν, αλλά δεν παύει να είναι awkward ρε συ. Πες ότι ζεις στο Μανχάτταν, ξέρω 'γω, κι αλλάζεις συντρόφους αβέρτα και μετά πες ότι φτάνεις σε μια φάση που διαπιστώνεις ότι θες να παντρευτείς. Ε τότε ακόμα και ευηπόλητο κληρονόμο να γνώριζες και να σχεδιάζατε γάμο, εκείνος θα έδειχνε κατανόηση, μιας και σ' ένα Μανχάτταν είναι αναμενόμενο να μην ήσουν η παρθενοπιπίτσα που είχε όλο κι όλο μία σχέση (κι αυτή έφτασε-δεν έφτασε ως το σεξ). Σε μεγαλούπολη βρίσκεσαι και εσύ ήσουν wild, νέα και ωραία, οπότε αυτός σαν κύριος θ' ακολουθούσε τη γραμμή don't ask-don't tell. (Καλά, εκτός αν πια έβρισκε απ' το παρελθόν σου μια αγγελία σου ότι προσέφερες escorting services και ήσουν ξακουστή "φίρμα," οπότε εκεί ναι, κύριος-ξεκύριος, η φήμη είναι φήμη.) Στο Γκρις, όμως, με πόλεις πολύ μικρότερες, με την πολύ μικρότερη δυνατότητα να χαθείς στην ανωνυμία σου, και την επικρατούσα νοοτροπία "να νοικοκυρευτούμε" σ' αμφότερα τα φύλα, λογικό είναι να σκέφτονται διαφορετικά, οπότε κι εσύ να νιώθεις πιο περιορισμένη.