Αυτό που λες θα ήταν λογικότατο κι αναμενόμενο αν ο τύπος εδώ είχε βρει μια συνομήλική του "masculina" δικηγόρο ή μεγαλοστέλεχος επιχείρησης. (Που και πάλι... Αν η εν λόγω γυναίκα δεν είχε προσδοκίες ότι θα της φερθεί ο άλλος σαν κύριος, τι σόι σχέση θα είχαν, δεν ξέρουμε.) Εδώ ο άλλος θέλει τη νόστιμη νεαρή φοιτητριούλα χωρίς πολλές εμπειρίες στο ενεργητικό της, ένα λουλουδάκι να καλομαθαίνει και να θέλει να προστατεύσει, αλλά αντ' αυτού της φέρεται λες και η κοπέλα είναι τίποτα χάπατο, και μάλιστα οικονομικό χάπατο, φιλαράκος του που δεν πρόκειται να δει ούτε πιτόγυρο για κέρασμα που να ψωμολυσσάξει. Α, κι επίσης, δεν είναι ο τύπος της συζήτησης. Το αντίθετο κιόλας, αν πει η κοπέλα ότι την ενόχλησε που δεν της έδωσε τα λεφτά, παίζει αυτός να απαντήσει ότι τις προάλλες ο ίδιος αγόρασε τα κρέατα και φάγανε, οπότε τώρα είναι ισοπαλία. Το νόημα σε μια σχέση δεν είναι να χωρίζετε τα πάντα ως το τελευταίο σεντ. Το νόημα είναι να βάζει μέσα ο καθένας ό,τι δύναται να προσφέρει και να τα ενώνουν. Ο άλλος θα μπορούσε να είχε βάλει τα αγορασμένα κρέατα και η κοπέλα τη μαγειρική της και το σερβίρισμα, για παράδειγμα. Ενώ αν τα πάντα χωρίζονταν στη μέση δίκαια, να δεις που ούτε αυτό θα τον βόλευε. Σαφώς και θα πάει αλλού η κοπέλα και θα βρει αυτό που ψάχνει σύντομα. Ο άλλος να δούμε πού θα ξαναβρεί κορόιδο που θα συνεισφέρει το 90% μεταξύ τους κι αυτός θα διαφεύγει με ένα 10% και θα το παρουσιάζει κιόλας σαν γενναιόδωρο "50-50".