@27.7.2022 | 05:12
Τι λες τρελό αγόρι! Δε λέω, καλό το κραγιονάκι και η αλογοουρίτσα/.. Αλλά για πες μου εσύ τώρα: το πυκνό μακρύ μαλλί που τόσο σ' αρέσει στη γυναίκα, ξέρεις ότι πάει χέρι-χέρι με εξίσου καλής ποιότητας τρίχα σ' άλλα σημεία του σώματος, έτσι;;;; Τι, δεν ξέρεις;! Το τίμημα του δυνατού, στιλπνού, εβένινου μαλλιού είναι η σχετικά έντονη τριχοφυία στο σώμα, δυστυχώς. Και ξέρεις, το μουστάκι δεν μαδάει από μόνο του και τα φρύδια δεν έρχονται σε καλό σχήμα αυτόματα την ώρα που κοιμόμαστε, μα θέλει επένδυση χρόνου (και νεύρων για όσες μπορούν και το φροντίζουν μόνες τους). Ωστόσο, για να ξεκαθαρίσω, δεν το βλέπω με το σκεπτικό "το καλό που σου θέλω να πληρώσεις για το δείπνο μου, γιατί εγώ τα έχω φάει στα ρουχάδικα, στην αισθητικό και στο γυμναστήριο." Είναι πολύ φτηνιάρικη μια τέτοια προσέγγιση και χαμηλού επιπέδου, όπως είπες. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι η γυναίκα αποπνέει άλλον αέρα όταν νιώθει ότι έχει δίπλα της έναν κύριο, ο οποίος της δίνει προσοχή. Και η προσοχή εκδηλώνεται κυρίως στο υλικό επίπεδο. Από ύλη είμαστε φτιαγμένοι, μέχρι κι όταν επιστρέψουμε στο χώμα, οπότε η προσοχή, κυρίως με τη μορφή κεράσματος, δώρου, αίσθησης ασφάλειας (π.χ. βενίζνη ή ταξί για να φτάσει η κοπέλα ασφαλής σπίτι τη νύχτα) μας δίνουν να καταλάβουμε το πόσο ποθητές είμαστε, ότι ο άλλος θέλει να επενδύει χρήμα και χρόνο για εμάς, επειδή μας θεωρεί σημαντικές. Κι εμείς από μεριάς μας ανταποδίδουμε, αλλά όχι αμέσως με το να δίνουμε "το μερίδιό μας" σε χρήμα, αλλά να δίνουμε σε συναίσθημα, σε έγνοια, σε θαλπωρή. Γιν και γιανκ, άνδρας και γυναίκα, ύλη και πνεύμα. Αν θέλαμε να βγαίνουμε, να πληρώνουμε μισά-μισά, και να ψάχνουμε πώς θα φτάσουμε σπίτι μετά των ώρες των μέσων μαζ. μεταφ., θα βγαίναμε με τον βίγκαν γκέι κολλητό μας, με τον οποίον κιόλας ελεύθερα θα μπορούσαμε να συζητάμε για πόνους έμμηνου ρύσης, για τεχνικές μανικιούρ και γενικά να πρήζουμε ο ένας τον άλλον με ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι.
Και πίστεψε και κάτι άλλο, το εύχομαι να το δεις στην πράξη από μόνος σου: όταν η γυναίκα έχει για σύντροφό της έναν κύριο, έχει τελείως άλλον αέρα, έχει μια όμορφη γαλήνη εκ των έσω, μια αυτοπεποίθηση, που δεν βρίσκεις σε μία μονίμως αγχώδη και συναισθηματικά εξαντλημένη κοπέλα που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της να είναι κουλ και ν' αρκείται σε ψίχουλα με τον τιποτένιο της σύντροφο. Κοιτάξτε κάτι, σε αντίθεση με τις φρούδες ελπίδες των γυναικών ν' αλλάξουν τον άνδρα δίπλα τους, το αντίστροφο μπορεί να συμβεί, η συμπεριφορά ενός άνδρα μπορεί πράγματι να "σμιλέψει" την πιο ευέλικτη και λεπτεπίλεπτη γυναικεία φύση. Αν της φέρεσαι σαν σε κολλητό σου (μισά-μισά σήμερα και αύριο-μεθαύριο θα ρεύεσαι κιόλας μπροστά της), θα έχει τόση θηλυκότητα όση κι ο κρεοπώλης ο Μιχαλιός ή θα "σκυλιάσει" και θα την κατηγορήσεις ότι είναι ψυχρή στο σεξ και μονίμως μες στα νεύρα, κι αυτό γιατί κάπου μέσα της αντιδράει σ' αυτή την έλλειψη περιποιητικότητας. Αν της φέρεσαι σαν σε κυρία, τότε ακόμα και η κατά τ' άλλα "ασχημούλα" θα νιώσει πριγκίπισσα μαζί σου και θα δεις κι εσύ αλλαγές προς το θετικό στη σχέση μεταξύ σας και στη ζωή σου. Έτσι εξηγείται κιόλας που κάτι εμφανιασιακά μέτριες γυναίκες έχουν άνδρες να τις λατρεύουν και γι' αυτό τις βλέπεις να λάμπουν και να προλαβαίνουν πολλά, ενώ άλλες κατά τ' άλλα καλλονές να είναι μόνιμα στην τσίτα, να μην ξέρουν πια τι να τον κάνουν τον εαυτό τους, γιατί έχουν μπλέξει με έναν που ναι μεν δεν τις χτυπάει ούτε τις κοροϊδεύει, αλλά τους φέρεται σα να είναι τίποτα δεδομένα φιλαράκια. Πολλοί λένε ότι πίσω από κάθε πετυχημένο άνδρα κρύβεται μια έξυπνη γυναίκα, αλλά τότε παραλείπονται τα εύσημα στον άνδρα: αν ο πετυχημένος άνδρας δεν είχε τη γυναίκα του βασίλισσα πρωτίστως, τότε δεν θα πήγαινε μπροστά κανείς τους, παρά θα έμεναν να μετρά ο καθένας τους τις δικές του δεκάρες, χωρίς αγάπη και αμοιβαιότητα μεταξύ τους.