Συμφωνώ, αν και δεν θα χαρακτήριζα την εξομολογούμενη εγωίστρια. Στα 26 της λογικό είναι η κοπέλα να θέλει να περάσει έστω ένα πενθήμερο πρώτες διακοπές με το σύντροφό της ξέγνοιαστα και γενικώς, όσο είναι η φάση μεταξύ τους στα μέλια, να μην πλανάται ανάμεσά τους η συνεχής του ανησυχία μην έπαθε τίποτα η μητέρα του. Άλλο να είσαι για καιρό με κάποιον, να έχετε περάσει τα καλά μαζί και τώρα υπομένετε και τα δυσάρεστα παραμένοντας μαζί και στερούμενοι ένα καλοκαίρι τις διακοπές σας, και άλλο απ' το πρώτο δίμηνο να τα βλέπεις αυτά και να νιώθεις ανήμπορη να κάνεις κάτι και να πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει υπομονή. Η φάση εδώ είναι γουρούνι στο σακί κιόλας. Χωρίς να θέλω να τρομάξω την εξομολογούμενη, ξέρω περίπτωση κοπέλας που γνώρισε κάποιον που είχε μάνα κατάκοιτη, η κοπέλα τού στάθηκε, και μάλιστα μέχρι και η ίδια πήγαινε να φροντίζει τη μαμά του αντί για εκείνον περιστασιακά. Δεν πήγαν πουθενά πρώτες διακοπές μαζί για όλο εκείνο το καλοκαίρι, ούτε εισέπραττε σημάδια προσοχής (δωράκια, λουλουδάκια, ρομαντικά μηνύματα έστω), μέχρι και την επέτειό τους ξέχασε ο άλλος (με το πρόσχημα ότι η μάνα του πονεί) και η κοπέλα έδειχνε μόνο υπομονή και κατανόηση, μεγαλόκαρδα νομίζοντας ότι η μητέρα του έχει προτεραιότητα. Ένα χρόνο και βάλε έκανε υπομονή, έλεγε δεν πειράζει, πάνω απ' όλα η μητέρα του... Και τελικά εκείνος γνωρίστηκε τυχαία με μια άλλη, χώρισε την κοπέλα που έκανε απέραντη υπομονή, ενώ για χάριν της καινούριας κοπέλας μια χαρά αποκλειστική νοσοκόμα για τη μαμά προσέλαβε για να σχεδιάσει τις διακοπές τους, την είχε στα ώπα-ώπα και γενικά "ξεμπλόκαρε" το παλικάρι, πλέον δεν είχε την υγεία της μαμάς του ως δικαιολογία για να μην κάνει τίποτα για την κοπέλα. Εν τέλει, δηλαδή, σημασία έχει αν σ' όλα τα υπόλοιπα ο σύντροφος της εξομολογούμενης δείχνει να τη νοιάζεται και να υπολογίζει τη σχέση τους ή αν την κρατάει μόνο και μόνο γιατί η κοπέλα ξέρει να κάνει υπομονή και να μην έχει καμία προσδοκία. Εγώ στη θέση του δεν θα κατηγορούσα, πάντως, την κοπέλα μου αν προτιμούσε να με χωρίσει, όμως δεν θα περίμενα παθητικά έναν χωρισμό, αλλά θα της έδειχνα με τον τρόπο μου ότι είναι εξίσου σημαντική στη ζωή μου όσο η μαμά μου.
Συμφωνώ, αν και δεν θα χαρακτήριζα την εξομολογούμενη εγωίστρια. Στα 26 της λογικό είναι η κοπέλα να θέλει να περάσει έστω ένα πενθήμερο πρώτες διακοπές με το σύντροφό της ξέγνοιαστα και γενικώς, όσο είναι η φάση μεταξύ τους στα μέλια, να μην πλανάται ανάμεσά τους η συνεχής του ανησυχία μην έπαθε τίποτα η μητέρα του. Άλλο να είσαι για καιρό με κάποιον, να έχετε περάσει τα καλά μαζί και τώρα υπομένετε και τα δυσάρεστα παραμένοντας μαζί και στερούμενοι ένα καλοκαίρι τις διακοπές σας, και άλλο απ' το πρώτο δίμηνο να τα βλέπεις αυτά και να νιώθεις ανήμπορη να κάνεις κάτι και να πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει υπομονή. Η φάση εδώ είναι γουρούνι στο σακί κιόλας. Χωρίς να θέλω να τρομάξω την εξομολογούμενη, ξέρω περίπτωση κοπέλας που γνώρισε κάποιον που είχε μάνα κατάκοιτη, η κοπέλα τού στάθηκε, και μάλιστα μέχρι και η ίδια πήγαινε να φροντίζει τη μαμά του αντί για εκείνον περιστασιακά. Δεν πήγαν πουθενά πρώτες διακοπές μαζί για όλο εκείνο το καλοκαίρι, ούτε εισέπραττε σημάδια προσοχής (δωράκια, λουλουδάκια, ρομαντικά μηνύματα έστω), μέχρι και την επέτειό τους ξέχασε ο άλλος (με το πρόσχημα ότι η μάνα του πονεί) και η κοπέλα έδειχνε μόνο υπομονή και κατανόηση, μεγαλόκαρδα νομίζοντας ότι η μητέρα του έχει προτεραιότητα. Ένα χρόνο και βάλε έκανε υπομονή, έλεγε δεν πειράζει, πάνω απ' όλα η μητέρα του... Και τελικά εκείνος γνωρίστηκε τυχαία με μια άλλη, χώρισε την κοπέλα που έκανε απέραντη υπομονή, ενώ για χάριν της καινούριας κοπέλας μια χαρά αποκλειστική νοσοκόμα για τη μαμά προσέλαβε για να σχεδιάσει τις διακοπές τους, την είχε στα ώπα-ώπα και γενικά "ξεμπλόκαρε" το παλικάρι, πλέον δεν είχε την υγεία της μαμάς του ως δικαιολογία για να μην κάνει τίποτα για την κοπέλα. Εν τέλει, δηλαδή, σημασία έχει αν σ' όλα τα υπόλοιπα ο σύντροφος της εξομολογούμενης δείχνει να τη νοιάζεται και να υπολογίζει τη σχέση τους ή αν την κρατάει μόνο και μόνο γιατί η κοπέλα ξέρει να κάνει υπομονή και να μην έχει καμία προσδοκία. Εγώ στη θέση του δεν θα κατηγορούσα, πάντως, την κοπέλα μου αν προτιμούσε να με χωρίσει, όμως δεν θα περίμενα παθητικά έναν χωρισμό, αλλά θα της έδειχνα με τον τρόπο μου ότι είναι εξίσου σημαντική στη ζωή μου όσο η μαμά μου.