Εγώ πάλι ούτε στα 20 ούτε στα 30 δεν είχα το σκεπτικό "α οι άνδρες θέλουν μόνο να #@&*%". Όλες, όλοι, ολ@ θέλουμε να συνδεθούμε ερωτικά και δεν ξέρω γιατί μέχρι την εποχή αυτή δεν έχουμε συμφιλιωθεί με αυτό.

Καλό είναι να έχει κανείς μια ιδέα τι θέλει να κάνει (αν δηλαδή είναι ανοιχτός σε προοπτική σχέσης ή όχι) για να μην ταλαιπωρεί τους άλλους που ξέρουν, αλλά στην πραγματικότητα καμία και κάνεις δεν ξέρει αν θα προχωρήσει μια κατάσταση με έναν άλλον άνθρωπο σε σχέση, γιατί πολύ απλά αυτό είναι κάτι που χτίζεται μέρα με τη μέρα κι απαιτεί χρόνο, για να μην πω χρόνια.

Συν τοις άλλοις, αυτή η ψευδαίσθηση που τρέφουμε κυρίως εμείς τα κορίτσια ότι επειδή ο Χ μας ελκύει ερωτικά, τον θέλουμε και για σχέση, και η οποία μας οδηγεί στην πεποίθηση ότι ο Χ πρέπει να περάσει δοκιμασίες και να προσκομίσει διαπιστευτήριο καταλληλότητας, μυρίζει λίγο ναφθαλίνη.

Μήπως κατά βάθος τα κορίτσια φοβόμαστε ότι θα μειωθεί η αξία μας αν δεν εξελιχθεί μια ερωτική περιπέτεια σε σχέση, ενώ οι άνδρες δεν έχουν τέτοια θέματα; μήπως τα στερεότυπα κρατούν καλά ακόμα;