Όταν βγαίνεις πρώτο ραντεβού θέλεις να γνωρίσεις κάποιον που να αφήνει μια αδιορατη αίσθηση του πολλα υποσχομενου, ότι πιο βαθος, στο επομενο βημα της γνωριμίας, κρυβονται ευχαριστες εκπληξεις και αφηνεται να αιωρειται μια αυρα μυστηριου, χωρίς πολλές πεζες περιγραφές.
Όταν ο άλλος από την αρχή σε βλέπει ως τον κολλητό του που θέλει να "ξεφορτωσει" όλα τα εσώψυχα του και ξεκινάει την περιγραφή όλων των αρνητικών του βιωμάτων τότε η αποτυχία είναι δεδομένη.
Όλοι έχουμε περάσει δυσκολίες στη ζωή μας, άλλοι με απώλειες αγαπημένων προσώπων, άλλοι ανεκπληρωτές αγάπες, άλλοι μοναξιά και προβλήματα υγείας, ατυχήματα, χωριασμους γονιών, κακοποίηση, κτλ. Το να ξεκινάει κανείς να κλαίγεται από την αρχή μιας γνωριμίας τον κάνει απωθητικό και είναι ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει.