Και ποιο είναι το "αληθινό" πρόσωπο της απελπισίας; Και ποιος το όρισε; Ο εξομ περιγράφει το προσωπικό του δράμα. Σίγουρα υπάρχουν πολλά χειρότερα όπως π.χ να είσαι χήρος ή να χώρισες επειδή σε απάτησε η γυναίκα σου ή τόσα άλλα. Αυτό δε σημαίνει πως το δικό του δράμα δεν αξίζει τη προβολή επειδή κάτι που για σένα ίσως είναι αμελητέο και αδιάφορο (όπως το δράμα του εξομ) για άλλον είναι σημαντικό. Μπες στη θέση του, ή, άμα δεν είσαι ικανός/η, για κάτι τέτοιο καλύτερα μη σχολιάζεις καν. Πως ακριβώς βοηθάει η ειρωνία του σχόλιού σου το πρόβλημα του εξομ;